Po wyniesieniu Jorge Mario Bergoglio na Stolicę Piotrową i przyjęciu przez niego imienia Franciszka, co ma stanowić widome wskazanie kierunku, w jakim Ojciec święty chce w czasie swojej posługi prowadzić Kościół Powszechny, niemal następnego dnia pojawiły się w mediach głosy dyskredytujące osobę Papieża.

Za podstawę oskarżeń służą wybrane fakty z życiorysu Ojca świętego. Jako pełniący w latach 1973-1979 obowiązki prowincjała jezuitów w Argentynie miał współpracować z wojskowym reżimem gen. Jorge Videla. Junta wojskowa, na której czele stał gen. Videl, sprawowała w latach 1976-1983 rządy w Argentynie. W czasie ich trwania w sposób bezwzględny zwalczano lewicową opozycję. Rola ówczesnego prowincjała zakonu jezuitów polegać rzekomo miała m.in. na wskazywaniu przedstawicielom reżimu kapłanów o sympatiach lewicowych, propagujących m.in. popularną wśród części kapłanów Ameryki Łacińskiej teologię wyzwolenia. Nowy papież podobno też życzliwie odnosi się do lefebrystów…

Formułowane oskarżenia nie uwzględniają nawet w małym stopniu historycznego kontekstu wydarzeń sprzed ponad trzydziestu lat. Argentyna nie była wówczas jedynym państwem w Ameryce Południowej, rządzonym przez siły wojskowe, wspierane przez tamtejszą hierarchię kościelną. Dość wspomnieć Chile gen. Augusto Pinocheta. Nie usprawiedliwiając wszystkich metod stosowanych przez wojskowe reżimy, nie można też zapominać o tym, jaka była dla nich alternatywa – krwawe rządy lewicowo – masońskie, wspierane przez trockistowską międzynarodówkę, scenariusz znany chociażby z wojny domowej w Hiszpanii.

Oskarżenia o współpracę z juntą wydają się być jednak tylko parawanem dla prawdziwych przyczyn ataku na Głowę Kościoła Powszechnego. Pomijając fakt, że do złudzenia przypominają one próby zdyskredytowania Benedykta XVI w pierwszych dniach jego pontyfikatu (za przynależność do Hitlerjugend), ich prawdziwym źródłem jest głęboka frustracja środowisk libertyńsko – lewackich. Oto nowy papież jest równie ortodoksyjny w kwestiach światopoglądowych co jego poprzednicy. Nie ma zatem szans na rewolucję w Kościele – małżeństwa jednopłciowe, adoptowanie przez nie dzieci, zmianę stanowiska w sprawie aborcji i eutanazji oraz kapłaństwo kobiet. Zapewne będzie też kontynuowany dialog z prawosławiem oraz innymi kościołami i wyznaniami, które kroczą drogą Tradycji i Bożego Ładu.

Maciej Motas
myslpolska.pl
aw