Ireneusz Ziemiński, Życie wieczne. Przyczynek do eschatologii filozoficznej, Wydawnictwo Polskiej Prowincji Dominikanów W drodze, Kraków-Poznań 2013, ss. 635
Wszystkim czytelnikom gotowym na podjęcie dojrzałej refleksji o wierze gorąco poleca się książkę Ireneusza Ziemińskiego pod tytułem „Życie wieczne. Przyczynek do eschatologii filozoficznej”. Daje ona wszakże przekrojowe spojrzenie na dorobek teologii naturalnej. Dostarcza sprawdzonych metod, technik i narzędzi kluczących w obszarze namysłu nad rzeczywistością społeczną, w której obecny jest dobry Bóg. Szczególnie cenne jest to, że autor pokazuje w jaki sposób dostrzegać transcendencję wymykającą się powszechnemu doświadczeniu, odczuwać to, co może mieć znaczenie dla trwałości wiary i dążenia ku życiu wiecznemu. Uzmysławia jak pojmować to, co wymyka się bezpośredniemu poznaniu i nauczyć się o tym rozmawiać ze swoim bliźnim. To cenna w kontekście kształtowania relacji pomiędzy ludźmi wierzącymi publikacja.
Warto, aby czytelnik miał na uwadze to, że sam bardzo często nie jest w stanie odnaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania odnośnie do dzieła stworzenia Boskiego. Jest to zauważalne tym bardziej dzisiaj, w dobie postępującej nicości aksjologicznej i ontologicznej, degradacji moralnej kolejnych pokoleń, towarzyszącego nam poczucia bezcelowości, samotności w tłumie. Ireneusz Ziemiński pokazuje nam, że pomimo tych wszystkich obciążeń człowiek powinien podejmować próby oswojenia się z problematyką wieczności, życia ku wieczności. Refleksja i rozmowa na te tematy może przyczynić się do odnalezienia tak potrzebnego dla utrzymania duchowej równowagi sensu. Zwłaszcza ciekawe są te fragmenty, w których autor zawarł myśl o aspektach, na jakich powinniśmy w tym kontekście się koncentrować. Pokazał na przykład kierunki interpretacji, reinterpretacji, hermeneutyki naszych codziennych doświadczeń. Często bowiem niesłusznie nie przywiązujemy do nich większej wagi, traktując jako nieraz przykre oczywistości. Nic bardziej mylnego – jak uzmysławia teolog – wszystko dzieje się z jakiegoś powodu w konkretnym celu. Najważniejsze to nauczyć się to odczytywać.
Na kartach tej książki znajdą inspiracje również badacze różnych dyscyplin naukowych, zwłaszcza z obszaru nauk humanistycznych i społecznych. Bez wątpienia zainteresują ich nowe propozycje oryginalnych paradygmatów badawczych, a także ujęcie zawierające szersze aniżeli to zwyczajowo przyjęte – pole badawcze. Właśnie refleksja nad samym obszarem badań została w niniejszej publikacji nadzwyczaj pasjonująco ujęta. Ireneusz Ziemiński poszedł wszakże o krok dalej od pozostałych badaczy i nie ograniczył się do ukazania problematyki nieuchronności śmierci czy końca ludzkiej egzystencji na ziemi. Warto poświęcić wiele uwagi jego zachwycającej – i zaskakująco szerokiej, obszernej – eschatologii filozoficznej.
Trzeba, abyśmy docenili także metodologiczny kunszt autora. Przedstawił on bowiem interesujące dochodzenie badawcze na pograniczu filozofii i teologii. Wszystkie hipotezy, jakie na początku postawił oraz kolejno zaprezentował, w sposób wyczerpujący wyjaśnił, aby następnie zweryfikować. Wartościowe jest to, że wytłumaczył czytelnikowi, który nie miał dotychczas styczności z tego typu badaniami, specjalistyczne pojęcia oraz zastosowane kategorie teoretyczne. Pozwala to mianowicie lepiej pojąć zarysowane wnioski i sprawia, że książka jest przystępną nawet dla osób dotychczas nie orientujących się w siatce terminologicznej ani dorobku eschatologii filozoficznej.
Niezmiernie ciekawym jest zestawienie dwóch z pozoru odmiennych od siebie perspektyw, a mianowicie tej mającej za przedmiot możliwość życia wiecznego z tą koncentrująca się na jego realności. Ireneusz Ziemiński posłużywszy się dorobkiem nie tylko filozofów i teologów, ale i między innymi socjologów, kulturoznawców oraz antropologów kultury, przedstawił niuanse właściwe wskazanym ujęciom. W konsekwencji uzyskał najpełniejsze i zdecydowanie najbardziej fascynujące ich studia spośród innych, istniejących w światowej literaturze.
Książka Ireneusza Ziemińskiego pod tytułem „Życie wieczne. Przyczynek do eschatologii filozoficznej” bez wątpienia zasługuje na naszą uwagę, albowiem daje pełny obraz eschatologii filozoficznej. Zawiera w sobie przedstawienie oraz omówienie problematyki w niej wpisanej, widzianej z punktów widzenia różnych dyscyplin naukowych. Jednocześnie nie jest to dzieło skierowane tylko i wyłącznie do grona osób zajmujących się badaniami w tym obszarze. Autor zadbał wszakże o to, aby zamieszczone w niej wnioski i wskazania były użyteczne dla nas wszystkich – ludzi nieco zagubionych w dobie XXI wieku, pragnących bliskości z Bogiem, a jednocześnie świadomych swojej niedoskonałości, odczuwających strach przed śmiercią. W związku z powyższym publikację tę bez wahania poleca się ludziom gotowym na podjęcie dojrzałej refleksji nad swoją wiarą i życiem.
Książka jest dostępna na stronie Wydawnictwa W Drodze: http://www.wdrodze.pl/opis,1095,Zycie_wieczne__Przyczynek_do_eschatologii_filozoficznej_.html#.UiTNDj8XfEo
Krzysztof Wróblewski
a.me.
