Janusz Kotański, Głos, Warszawa 2014, ss. 128
Zazwyczaj polecanie poezji, która wywarła wrażenie na odbiorcy niesie ze sobą niebezpieczeństwo narzucenia swojej własnej jej interpretacji. Stąd też warto skupić się raczej na właściwościach wierszy, pokazaniu ich specyfiki oraz ogólnego przesłania. A to ostatnie jest w doskonałym tomiku autorstwa Janusza Kotańskiego pod tytułem „Głos” bardzo mocne i w istocie niekwestionowalne. Stanowi je wszakże nadzieja pokładana w człowieku, który potrafi jeszcze w dzisiejszych, bardzo trudnych i wymagających odwagi czasach, pozostać niezłomnym, wiernym Bogu i ojczyźnie.
Warto przede wszystkim wskazać czytelnikowi, iż „Głos” to tom poezji diametralnie różnej od tej, z którą dzisiaj mamy do czynienia, różnej od tej, która niestety triumfuje na popularnych blogach i kontrowersyjnych festiwalach. Jednakże to właśnie w dużej mierze stanowi o jej przewadze nad poezją przereklamowaną. W wierszach Janusza Kotańskiego nie znajdziemy brutalnego seksu, perwersji, nienawiści, destruktywnego pesymizmu czy pochwały zguby człowieka. Nie jest to także postulat zamyślenia się nad procesem autodestrukcji z powodu niepowodzeń. Wszystko to, czym ta poezja nie jest i to jaka nie jest, czyni ją tak niezwykle oryginalną i wyróżniającą we współczesnym zglobalizowanym świecie.
Nie można jednak zignorować tego, czym ona jest i jak nam się jawi. Dzięki temu właśnie jest skończoną całością, dzięki której zasługuje na uwagę czytelnika, który ceni sobie możliwość nawiązania dialogu z Bogiem, szanuje i rozumie tradycję katolicką, a jednocześnie dostrzega potrzebę jej nieustannego aplikowania do swojego życia. Janusz Kotański – za pomocą krótkich form artystycznego wyrazu – dzieli się z nami swoim doświadczeniem życiowym, przekuwa wspomnienia w wizje o wymiarze uniwersalnym – przełamujące przestrzeń i czas dzielące – ostatnio coraz bardziej zauważalnie – ludzi od siebie. Osiąga tym samym słowa godne najbardziej pogłębionej refleksji nad życiem.
Wiersze zebrane w tomie „Głos” wstrząsną nami w obszarze na jakim umiejscawiamy dzisiaj nasze wyobrażenia o sobie. Zachęcą do ponownego zastanowienia się nad własnymi korzeniami i zwrócą uwagę na bezwzględne próby wykorzeniania człowieka, które mają przebudowywać naszą tożsamość wbrew naszej woli oraz świadomości. Trzeba tutaj bardzo wyraźnie podkreślić, iż choć nie mamy tutaj do czynienia z prozą, autor zdaje się oferować nam niezwykle aktualny przewodnik po współczesnych zagrożeniach dla człowieka. Pokazuje problemy, którym stawiamy czoło i wyzwania w obliczu jakich nie wolno nam dzisiaj skapitulować.
Tomik poezji autorstwa Janusza Kotańskiego pod tytułem „Głos” jest bez wątpienia źródłem i nośnikiem ważnego dzisiaj głosu, który przez wiodące środki masowego przekazu bywa tłumiony. Nakłania wszak do refleksji, która ośrodkowi rządzącemu nie zawsze jest na rękę. Przede wszystkim jednak uwrażliwia na to, co nas niszczy i czyni bezwolnymi. Ta ważna treść została przez poetę uchwyconą w zachwycającej formie. Dzięki temu tworzy atrakcyjną i wartościową całość, którą warto polecić.
