„O kierowaniu wrażeniem. Język polityki polskiej po 1989 roku”

Joanna Rak, O kierowaniu wrażeniem. Język polityki polskiej po 1989 roku, Wydawnictwo von borowiecky, Radzymin 2013, ss. 294

            Joanna Rak – politolog o spec. marketing polityczny i komunikacja medialna – w swej książce pod tytułem „O kierowaniu wrażeniem. Język polityki polskiej po 1989 roku” daje spojrzenie na panoramę treści komunikatów tworzonych przez różnorodnych użytkowników języka polityki gwoli przekazywania informacji dotyczących różnych sfer życia i osiągnięcia własnych celów komunikacyjnych. Wykorzystując obszerną bazę źródłową pokazuje, że nie tylko znani politycy: Donald Tusk, Jarosław Kaczyński czy Janusz Palikot współtworzą język polskiej polityki po 1989 roku, ale my wszyscy, którzy aktywnie korzystamy między innymi z forów internetowych, portali społecznościowych i czatów, by mówić o polityce.

            Autorka rozszerza więc krytykowaną – a przy tym bezmyślnie przepisywaną przez autorów piszących o języku polityki – w literaturze przedmiotu definicję Bogdana Walczaka, o podmioty komunikowania politycznego, które używają go do wyrażania swoich poglądów i opinii nowych mediów. Wyczerpująco przy tym uzasadnia swoją krytykę tego ujęcia. I tak oto z książki dowiemy się na czym polega istota sformułowań wykorzystywanych między innymi przez: A. Wielomskiego, J. Senyszyn, M. Siwca, L. Skurzaka, A. Ratnika, K. Rękasa, M. Pawłowską, D. Passenta, J. Paradowską, W. Olejniczaka, P. Napierałę, A. Mellera, J. F. Libickiego, R. Larkowskiego, M. Motasa, J. Engelgarda, Z. Gdeczyka, A.  Degrejt, A. Majewskiego, Ł. Adamskiego, R. A. Ziemkiewicza, P. Zarembę, B. Wildsteina, J. Żakowskiego, F. Memches, J. Pawlickiego, P. Lisickiego, J. Korwina-Mikke, K. Fausette, P. Bratkowskiego, M. Krzymowskiego, A. Michnika i wielu, wielu innych. Możliwe nawet, że został zacytowany czytelnik czytający teraz te słowa – jeśli kiedyś publicznie wykorzystywał potencjał języka polityki.

            Warto zwrócić uwagę na to, że Joanna Rak oparła swoje rozważania na bogatej literaturze podmiotu i przedmiotu – polskiej i anglosaskiej. W części teoretycznej dokonała przeglądu stanowisk dotyczących istoty i relacji pomiędzy pojęciami: język polityki, komunikacja polityczna, komunikacja werbalna i niewerbalna. Zwróciła przy tym uwagę na polską specyfikę. Zdefiniowała tytułowe kierowanie wrażeniem oraz samo wrażenie, zaproponowała również autorskie klasyfikacje i typologie – które, co szczególnie cenne, odróżnia od siebie – idomatyzmów obrazujących zachowania niewerbalne, ale używane przez – nie tylko polityków, ale i wszystkich użytkowników nowych mediów do realizowania własnych interesów.

            Ciekawe są odwołania do Emila Ciorana, Emmanuela Levinasa, Rene Girarda i Carta Schmitta, gdyż odsłaniają słabo dotychczas rozpoznany wymiar komunikowania. Interesująca jest autorki propozycja rozumienia mordobicia i jego konfrontowania z refleksją o dialogu w ujęciu Adama Michnika. Warto głębiej zastanowić się nad tym, co Joanna Rak nazywa wyrafinowanymi formami prześladowania przy wykorzystaniu możliwości towarzyszących zjawisku mediatyzacji rzeczywistości politycznej.

            Z książki tej z pewnością owocnie skorzystają osoby, które z jednej strony chcą się dowiedzieć jak się komunikować, żeby zrealizować założony cel komunikacyjny, a z drugiej strony poznać najpowszechniejsze błędy popełniane przez nadawców, którzy myślą, że wiedzą. Autorka udowadnia wszak, iż choć idiomatyzmy obrazujące komunikacyjne zachowania niewerbalne lub defrazeologizacja mogą z pozoru przerażać nazwami są tak naprawdę codziennie przez nas – w lepiej lub słabiej uświadomionym stopniu – wykorzystywane. Instrukcje zamieszczone w tekście i szczegółowo omówione przykłady pozwolą czytelnikowi zostać ich świadomym użytkownikiem. Dlatego publikacja ta jest skierowana nie tylko do osób, które prowadzą własne strony internetowe, blogi, komunikują się przez Facebooka lub piszą na portalach, czy specjalistom od marketingu politycznego, public relations, reklamy, ale i osobom, których praca bazuje na mówieniu, czyli na przykład prawnicy, nauczyciele, politycy.

            Joanna Rak dodaje: „Poznanie dyspozycji wpisanej w wykorzystanie idiomatyzmów obrazujących komunikacyjne zachowania niewerbalne lub ich defrazeologizację, czyli znajomość techniki mordobicia gwarantuje podniesienie poziomu efektywności własnych wypowiedzi i nabycie umiejętności z zakresu interpretowania komunikatów wysyłanych przez polityków”. Dalej przystępnie wyjaśnia jakiego rodzaju błędy popełniamy i jakie są ich konsekwencje, pokazuje jak używać potencjału błędów, aby osiągnąć więcej, aniżeli osiągnęlibyśmy nie popełniając ich. Poza tym zwraca uwagę na funkcje – których katalog także jest autorski – zarówno idiomatyzmów, jak i defrazeologizacji. Uzmysławia jak z nich korzystać. Wszystko to na ogromnej liczbie przykładów – do każdego podano źródło, które możemy zweryfikować. Autorka skoncentrowała się więc nie na jakichś hipotetycznych czy przerysowanych sytuacjach, które mogą wystąpić, ale jakie faktycznie miały miejsce.

            Publikacja Joanny Rak pod tytułem „O kierowaniu wrażeniem. Język polityki polskiej po 1989 roku” to rzetelna próba opisania zjawisk obserwowalnych w języku polskiej polityki za sprawą upowszechnienia nowych mediów i wykorzystywania środków masowego przekazu. Jest to – jak wykazano – nowatorska książka i zawiera wiele autorskich, oryginalnych, wartych przemyślenia ujęć. Jest tym bardziej ciekawa, że tak politycy, jak i my czy ludzie, których nieraz nawet osobiście znamy są jej bohaterami. To zdecydowanie ważna i warta polecenia pozycja wydawnicza – uzmysławia jak ważnymi podmiotami komunikowania jesteśmy i że podniesienie poziomu własnej skuteczności w istocie jest możliwe.

Krzysztof Wróblewski

Książkę można kupić m.in. w naszej księgarni: http://sklep.konserwatyzm.pl/o-kierowaniu-wrazeniem.-jezyk-polskiej-polityki-po-1989-roku/

a.me.

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]
Facebook

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *