Obok odznaczonych (m.in. radnych Ołega Pańkiewicza i Jurija Michalczyszyna) – w obchodach brali udział byli członkowie Waffen-SS i UPA. – Dywizja Hałyczyna była całkowicie wydzielona z sił niemieckich i walczyła wyłącznie w ukraińskim interesie narodowym – zapewniał kłamliwie Ewhen Kucik, prezes Halickiego Bractwa Byłych Żołnierzy 1 Ukraińskiej Dywizji Ukraińskiej Armii Narodowej. Wcześniej władze Lwowa zarządziły, że wprawdzie zgodnie z nakazem władz centralnych podczas Dnia Zwycięstwa wywieszone zostaną narodowe flagi – ale okraszone kirem. Zakazano także wszelkich imprez publicznych z tej okazji. Przypomniano także o zakazie używania „symboliki komunistycznej”, czyli m.in. znaków Armii Czerwonej. Powszechnie spodziewane są więc na całej Zachodniej Ukrainie konflikty i starcia między komunistami i weteranami Wojny Ojczyźnianej – a banderowcami.

Co ciekawe, jak wskazują statystyki, Dzień Zwycięstwa jest na Ukrainie wciąż bardziej popularny od Święta Niepodległości. Wg badań Kijowskiego Międzynarodowego Instytutu Socjologii 83% respondentów wymieniło Wielkanoc jako ulubione święto, 81% wskazało Nowy Rok, Boże Narodzenie – 79%, 8 marca – 49%, Dzień Zwycięstwa – 40%, Dzień Świętej Trójcy (czyli Zielone Świątki) – 36%. Najmniej popularny okazało się Święto Niepodległości (24 sierpnia) – 12%, Święto Pracy – 10% i Święto Konstytucji (28 czerwca), które wskazało jedynie 4% badanych. Dowodzi to, że w świadomości ukraińskiej lepiej zadomowiły się przywrócone święta religijne, zajmując miejsce obok tych odziedziczonych po czasach sowieckich – niż udało się to ze sztucznie kreowanymi elementami nowej „mitologii państwowej” Ukrainy. Niestety, oznacza to też jednak, że nader huczne i widowiskowe uroczystości związane z rocznicami banderowskimi lepiej oddziałują na wyobraźnię masową, niż „oficjałki” zarządzane z Kijowa w dni niebudzące większych skojarzeń historycznych i patriotycznych. Jest to poważne wyzwanie dla państwowej propagandy i polityki wychowawczej, wciąż rozdartej między medalami SS-Galizien, a majowymi czerwonymi sztandarami…

Konrad Rękas