Nursułtan Nazarbajew podkreślił, że 21 lat niepodległości Kazachstanu to tylko mgnienie oka wobec całej historii tego narodu, jednak osiągnięcia tego okresu są niepodważalne. – Zbudowaliśmy nową gospodarkę. Przenieśliśmy się z systemu totalitarnego do wolności. Nasze dzieci uczą się w świecie, gdzie chcą, a ponadto Kazachstan dysponuje własną, jedną z najlepszych na świeci baz edukacyjnych. W ciągu tylko ostatnich 15 lat, po kryzysie gospodarczym południowo-wschodniej Azji nasza gospodarka odnotowała 16-krotny wzrost. Z dochodem narodowym per capita 12,5 tys, dolarów nie ustępujemy niektórym z azjatyckim tygrysom, krajom Europy Wschodniej i Południowo-Wschodniej. A dokonaliśmy tego dzięki jedności naszego narodu, jego pracowitości, wielkości i umiłowaniu pokoju – zaznaczył Ełbasy Kazachstanu.

Prezydent zwrócił także uwagę na konkretne sukcesy, jak opracowanie efektywnego system edukacji, bezpłatnej opieki zdrowotnej, zbudowanie 700 szpitali i ośrodków zdrowia, czy 900 szkół. – Ale oczekujemy więcej. Przyjęliśmy program rozwoju kraju do 2050 r. Naszym celem jest wejście do grona 30 najbardziej rozwiniętych krajów świata I jak zawsze, osiągniemy ten cel, ponieważ jesteśmy jednością, kochamy nasz kraj, kochamy nasze dzieci i chcemy lepszej przyszłości. Dla tego warto pracować! – podkreślił Nazarbajew.

Prezydent zwrócił uwagę, że pomimo trwającej od 2008 r. kolejnej fali kryzysu – w Kazachstanie tworzone są nowe miejsca pracy, nowe firmy, ograniczane jest bezrobocie, rosną natomiast płace i emerytury. Nazarbajew zauważył, że Nouruz powinno łączyć wszystkich obywateli kraju bez względu na wyznanie, kulturę i narodowość, a także gości z innych państw Azji Środkowej.

Kazachska propaganda sukcesu nie odbiega od innych tego typu okolicznościowych zabiegów PR-owskich w innych częściach świata. Różnica między samochwalstwem Astany, a dajmy to na Warszawy polega jednak na tym, że Nazarbajew mówi prawdę. Kazachstan faktycznie odniósł relatywnie bodaj największy sukces z wszystkich republik krajów post-sowieckich i to bynajmniej wcale nie mając ani szczególnie korzystnego startu, ani warunków. Przeciwnie, Ełbasy jako jeden z nielicznych przywódców w regionie faktycznie może zostać uznany za twórcę sukcesu swego narodu, a co więcej – jest jednym z niewielu liderów mających szerszą, strategiczną wizję rozwoju swojego kraju i program jej zrealizowania. I to wizję odpowiednio szeroką tak w czasie, jak i przestrzeni, co już w ogóle jest ewenementem w świecie nie umiejącym sobie wyobrazić wyjścia poza ciasne ramy obecnych bloków geopolitycznych i schematów makro-ekonomii. Nazarbajew, nie będąc przecież idealną głową państwa – jednocześnie rozumie, że jego kraj z jednej strony musi faktycznie dokonać wielkiego skoku cywilizacyjnego, ale też wie, że nie może on zdemolować samej tkanki społecznej państwa. Tym zresztą m.in. różni się projekt eurazjatycki – w dużej mierze opracowany właśnie w Kazachstanie – od nieudanego eksperymentu integracji europejskiej a’la UE. Zrozumienia tych fundamentalnych różnic i rozsądnych w związku z tym wyborów – można życzyć i Polakom w związku z egzotycznym dla nas (jeszcze) świętem.

Konrad Rękas

Zapraszam też na Geopolityka.org