„Uważam za konieczne nie tylko wzmocnienie artykułu 11. Kodeksu „O małżeństwie i rodzinie” (dotyczącego osób, między ktorymi dopuszcza się zawarcie małżeństwa) ale także rozpatrzenie projektu ustawy zakazującej aktów homoseksualnych i nakazujacej zamknięcie wszędzie nocnych klubów” napisał Smagul w uzasadnieniu wniosku skierowanego do premiera rządu, Serika Achmetowa.

„Należy zwrócić uwagę, że oczywiste jest, że gdy trwają prace nad narodową ideologią Kazachstanu, nie możemy rozpatrywać przyszłości naszego narodu w oderwaniu od instytucji rodziny. Należy rozważyć, jaki poziom rozwoju osiągnie instytucja rodziny w kraju, jeśli tego rodzaju relacje homoseksualne będą otwarcie promowane. W Azji Centralnej, gdzie krzyżują się starożytne kultury, w przypadku państwa – aktywnego członka Organizacji Konferencji Islamskiej, zjawisko to niszczy wizerunek naszego kraju i jego politykę wewnętrzną” powiedział podczas debaty parlamentarnej Smagul. Powołał się na przykłady sąsiednego Afganistanu, Malezji, Indonezji i Rosji, gdzie homoseksualizm podlega kryminalizacji. Stwierdził następnie, że państwa legalizujące akty homoseksualne posiadają lokalizację nie stwarzającą dla nich militarnego zagrożenia, tymczasem położenie Kazachstanu zmusza jego obywateli do pozostawania w stałej gotowości obronnej, zaś przydatność homoseksualistów pod tym względem jest wątpliwa (sic!). „A jak, zastanówcie się, mężczyźni odmiennej orientacji będą w przyszłości bronić granic naszego państwa? W jaki sposób będą zapewniać im obronę? Jaki wkład demograficzny wniosą do naszego państwa?”pytał w czasie debaty parmamentarnej poseł.

Zdaniem Smagula, społeczeństwo kazachskie powinno szukać duchowego oparcia w narodowym bogactwie kultury swoich przodków. Projekty ustaw powinny mieć na względzie „poprawę warunków socjalnych obywateli – nie tylko ich dobrobytu w rozkwitającym społeczeństwie, ale także zabezpieczenie ich przed duchową napaścią”.

Nieufność wobec zachodnich nowinek obyczajowych narastała w Astanie już wcześniej. W maju poseł Nur Otan, Aldan Smaiyl doamgał się przyjęcia ustawy uznającej homoseksualizm za „akt w najwyższym stopniu niemoralny”, a homoseksualistów za „winnych zbrodni przeciwko ludzkości” (sic!). Wcześniej inny depytowany, Kairbek Sulejmienow domagał się przyjęcia mechanizmów prawnych eliminujących w Kazachstanie możliwość zawierania małżeństw homoseksualnych jakie dopuszcza się w Europie Zachodniej, uzasadniając swój wniosek sprzecznością homoseksualizmu z kazachskimi tradycjami i psychologią narodową Kazachów.

Zaniepokojenie wzrostem nieufności wśród kazachskich deputowanych wobec propagowania homoseksualizmu w tym kraju wyraziły już Human Rights Watch oraz kazachski oddział Fundacji Sorosa.

Jak dotychczas, zainteresowania pełniejszą ochroną porządku moralnego w Kazachstanie nie wyraża ośrodek związany z prezydentem kraju Nursułtanem Nazarbajewem. Zwiększony sceptycyzm wobec dewiantów seksualnych w Kazachstanie jest jednak prawdopodobnie echem przyjęcia ustaw zabezpieczających porządek moralny przez władze Rosji, toteż w przypadku postępów w integracji politycznej obydwu państw, wzrostu nastrojów konserwatywnych należy się spodziewać również w Astanie. Sytuacja ta wydaje się być jednym z pierwszych świadectw tworzenia przez Rosję alternatywnego wobec liberalizmu modelu kulturowego, choć jak dotychczas ma to raczej charakter technokratyczny.

Ronald Lasecki