Moim celem było  zjednoczenie, jak największej ilości organizacji ku idei wspólnej Europy. Kiedy ostatecznie osiągnęliśmy porozumienie w Wenecji w 1962 roku przeciwna pozostała mniejszość powiązana z dawnym faszyzmem i narodowym socjalizmem.  To wydarzenie było efektem wielu lat pracy, odebrałem je jako osobisty sukces, ponieważ po spotkaniu ludzie z różnych państw wrócili do domu i zastanawiali się co pchnęło ich do podjęcia takiego działania, do wiary w tę ideę.  To właśnie rozmiar  przedsięwzięcia wywołał u nich takie  reakcje.

Zostałem poproszony o stworzenie programu ugrupowania i przesłanie go przed konferencją. Napisałem dokument, który wyrażał moją idę „Europy – narodu” którą prezentowałem od 1948 roku.  Oczywiście była ona już trochę nieaktualna, nie spodziewałem się, że zostanie w całości przyjęta, ale po długich dyskusjach z niewielkimi aktualizacjami została zaakceptowana.

Nie powołaliśmy przewodniczącego, prowadzącego obrady konferencji. Zaproponowałem spotkanie w formie okrągłego stołu, jak miało to miejsce w Akwizgranie, czy u legendarnego króla Artura, jednak bez władcy. Dlatego każdy mógł przedstawiać swoje idee i bronić ich za pomocą swojego daru perswazji, a nie z racji zajmowanego stanowiska. To rozwiązanie odpowiadało mojej wizji Europy, w której równość państw nie może być zaburzona przez kogoś, kto chce narzuć swoją wolę z racji wyższej pozycji w hierarchii. Metoda działała perfekcyjnie, rozmowy były spokojne, jasne, z poszanowaniem zasad dyskusji i konstruktywne. Pojawiło się 90% programu, który napisałem, zdecydowanie więcej niż się spodziewałem.     

Poniżej znajduje się pełny zapis „Europejskiej Deklaracji” zatwierdzony i podpisany na Konferencji w Wenecji 1 marca 1962 roku: „ My będący Europejczykami, świadomi tradycji pochodzącej z klasycznej Grecji i Rzymu, pochodzącej z cywilizacji, która od trzech tysięcy lat dawała  piękno, naukę oraz przywództwo ludzkości, dawała poczucie przynależności do wspaniałej rodziny, w której kłótnie ukazały heroizm naszych ludów, jednak  której podział w przyszłości  może zagrozić destrukcją, wyginięciem i triumfem obcych wartości podobnym do upadku geniuszu Hellady. Deklarujemy  przywiązanie do naszego europejskiego ducha i krwi, które proponujemy nowym pokoleniom, muszącym zmierzyć się z rozbiciem, materializmem oraz siłami walczącymi z naszą historią, siłą naszej ekonomii, świętością naszych tradycji, dajemy inspirację,  ideały które nigdy nie zginą. 

1.      Idea Europy – narodu powinna jak najszybciej stać się faktem. Oznacza to, że Europa powinna posiadać wspólny rząd zajmujący się polityką zagraniczną, obroną, polityką fiskalną, rozwojem technologicznym. Nie oznacza to amerykanizacji[1] prowadzącej do zmieszania ludów europejskich,  co nie jest pożądane ani możliwe.

2.      Rząd Europejski powinien być wybierany w powszechnym głosowaniu wszystkich Europejczyków, co 4 lata. Każda partia powinna mieć możliwość uczestniczenia w wyborach. Wyłoniony w ten sposób Parlament będzie mógł powołać Rząd, który może odwołać tylko większością 2/3 głosów. Rząd powinien mieć pełnię władzy, to on wypełni wolę wyborców i wprowadzi Europę w nowy wiek. 

3.      Parlamenty narodowe, w każdym państwie Europy – narodu powinny mieć pełnię władzy w zakresie kultury oraz spraw społecznych.  Jednak będą podlegać Parlamentowi Europejskiemu w sprawach finansowych, uznawać jego gospodarcze przywództwo.

4.      Przywództwo ekonomiczne powinno być prowadzone za pomocą mechanizmu kontroli płacy i cen. Po pierwsze, aby zapewnić uczciwą konkurencję w tych samych branżach poprzez  wypłatę tych samych pensji,  czy emerytur i zachować równy udział w zysku jaki wypracuje nauka dla rynku, aby ograniczyć jego wahania. Pozwoli to na zmniejszenie bezrobocia oraz podniesienie poziomu życia.  Kapitał i kredyty zostaną udostępnione słabszej części kontynentu, aby pomóc jej się rozwinąć.  

5.      Interwencja Rządu w gospodarce jest możliwa w trzech wypadkach: regulacja wynagrodzeń i cen oraz kiedy pojawią się monopole i rolnicy oraz inni przedsiębiorcy pozostaną ze swoimi produktami. Ważne jest utworzenie systemu  opierającego się na wolnym społeczeństwie, niezależnym od amerykańskiego komunizmu i oraz biurokracji komunistycznego tyrana. Naszym obowiązkiem jest europejska solidarność,  wzajemna pomoc w zwalczaniu europejskiego życia i jego wartości, które jawnie i po kryjomu atakuje komunizm.   

 

6.      Znacjonalizowane do tej pory przedsiębiorstwa będą lepiej zarządzane przez pracowników i syndykaty niż przez biurokrację, jednak system regulacji płac i cen, w pełnym rozwoju spowoduje pytanie o zasadniczość posiadania przedsiębiorstwa. Przyniesie taki dobrobyt, iż pracownicy nie będą musieli zastanawiać się nad kontrowersjami XIX wieku. 

7.      Powołanie  Europy – narodu jako trzeciej siły na świecie będzie wystarczające do utrzymania pokoju. Głównym celem europejskiego Rządu powinno być  zapewnienie bezpieczeństwa oraz dążenie do wycofania się Rosji oraz USA z terenów Europy.  Europa musi być tak silnie uzbrojona, jak USA i Rosja dopóki  wzajemne rozbrojenie tych mocarstw nie zostanie osiągnięte z inicjatywy europejskiego przywództwa. Europa nie powinna mieć obaw związanych z problemami gospodarczymi spowodowanych rozbrojeniem, jak kapitalistyczna Ameryka ani nie pragnąć imperialistycznej agresji, jak to robi komunistyczna Rosja.

8.      Pojawienie się Europy, jako trzeciego mocarstwa  pozwoli na rozwiązanie politycznej i militarnej dominacji ONZ, ponieważ trzy potęgi będą zdolne do porozumienia się między sobą. Światowy pokój zostanie utrzymany dzięki współpracy i wzajemnemu zrozumieniu tych mocarstwa reprezentujących rzeczywistość, a nie iluzję i hipokryzję. Produkcja broni nuklearnej ograniczy się do tych trzech potęg dopóki nie zostaną osiągnięte i zabezpieczone wzajemne rozbrojenia.

9.      Kolonializm powinien zostać zakończony. Powinny zostać utworzone państwa afrykańskie, w których władzę  sprawowaliby ludzie pochodzenia afrykańskiego. Takie państwa powinny stanowić 2/3 powierzchni kontynentu. Pozostała 1/3 powinna posiadać mieszane rządy złożony z ludzi pochodzenia europejskiego i afrykańskiego. W krajach czysto afrykańskich, każdy Europejczyk, który zdecyduje się na pozostanie tam, powinien być pozbawiony praw do głosowania. Będzie w tym samym położeniu jak każdy inny, mieszkający w obcym kraju. Zostaną mu zagwarantowane  podstawowe prawa do ludzkiego życia w ramach społeczności. Te prawa zostaną uzgodnienie wzajemnie między terytoriami europejskimi i afrykańskimi. Rządy mutlirasowe  upadają, przepełnione zachodnimi ideami jeden człowiek – jeden głos, nie są w stanie rozwiązywać swoich problemów.  Europa musi zdecydować, co chce utrzymać, a z czego zrezygnować. Zjednoczeni Europejczycy będą mieli większe możliwości  decydowania o sobie. Dzisiaj brakuje nam tej siły, musimy trzymać się tego co jest nam niezbędne do życia, szczególnie tam, gdzie Europejczycy są zagrożeni na terytorium Afryki .

10.  Przestrzeń w pełni zjednoczonej Europy, zawierającej się w ziemiach wyzwolonych przez  wycofanie się amerykańskich i rosyjskich wojsk, złożonej z  brytyjskich dominiów i innych europejskich terytoriów zamorskich oraz około 1/3 Afryki to wymóg pełnej przestrzeni życia Europejczyków, gdzie jesteśmy zarówno  producentem i konsumentem. System, który jest wolny od lichwy,  kapitalizmu, anarchii i komunizm. W szerokim regionie zamieszkałym przez nasz naród  geniusz nowoczesnej nauka powinien  połączyć się z  kulturą trzech tysiącleci i pozwolić na osiągnięcie coraz wyższych form życia Europejskiego, które nadal będą inspiracją dla ludzkości”.

Oryginalny projekt był bardziej wyraźny (sir Oswalda Mosleya – przyp. T. K.)  w pkt 4, początkowo określono podstawowe warunki, później rozbudowano go o naukę, która powinna doprowadzić do wzrostu produkcji. Program została przetłumaczony szybko na język niemiecki, francuski i angielski, zrozumiały dla Włochów.

Dokument ten daleko odbiegał od współczesnego myślenia, jego przyjęcie było zaskoczeniem dla wielu osób, dla części sygnatariuszy będących żarliwymi nacjonalistami. Niektórzy z uczestników konferencji byli zaangażowani po  różnych stronach gorzkiego sporu  w Tyrolu[2]. To było bardzo zaskakujące, iż  wspólnie podpisali załącznik do Europejskiej Deklaracji: „W związku, iż wspólnie publikujemy Europejską Deklarację, Konferencja postanawia dołożyć wszelkich starań, aby zakończyć bratobójczą walkę patriotów europejskich w Tyrolu, gdzie obecne trudności zostaną rozwiązane automatycznie przez konstytucję, wspólny Rząd Europejski, system ekonomiczny, który gwarantuje wolność przepływu, języka i opinii. Apelujemy do wszystkich Europejczyków o porzucenie przemocy i współpracę, aby zbudować naszą Europę, rozwijającą się, a nie tracącą życie i energię w kłótniach, które zostaną wyeliminowane w  przyszłej Europie. W związku z tym Konferencja wzywa obie strony , aby spotkać się i porozmawiać o problemie, jednocześnie  oferuje swoją pomoc w  mediacjach.

… Dla mnie Wenecja pozostała ogromnym osiągnięciem. Nie przypuszczałem, że wszystko pójdzie całkiem poważnie do przodu. Komplikacje, opóźnienia, frustracje, ich pojawienie się było do przewidzenia jednak musieliśmy je przezwyciężyć. Ważne jest to, że udowodniliśmy, iż możliwe było zebranie ludzi z najróżniejszych środowisk, z  silnymi uczuciami narodowymi potrafiącymi prowadzić politykę europejską, szczerze traktujących ideę Europy – Narodu. Kryzys i ostateczne bankructwo mniejszych inicjatyw (narodowych – przyp. T. K.) doprowadzi nas do tego, że pozyskamy wielu nowych członków  pochodzących z różnych, obecnie dalekich od nas inicjatyw. Jak zawsze wyprzedzaliśmy swoją epokę, jednak w niedługim czasie okaże się, iż mieliśmy rację.

 Nie otrzymałem stanowiska, dzięki któremu mogłem wyrazić  swoją poglądy w Europie, ale z drugiej strony nie spotkałem się z dziką agresją,  której doświadczyłem w moim państwie. Wszelkie trudności, które mnie dotknęły były zazwyczaj wszczynane przez brytyjskich urzędników, którzy powinni pomagać swoim rodakom, a nie ich atakować. Były to z pewnością ich działania, które doprowadziły do ​​mojego sporu  dr Adenauerem[3], za które w końcu otrzymam odszkodowanie.

Oswald Mosley, „My life”, London 2006, s. 363-367

Przetłumaczył: Tomasz Kosiński

---

[1] Mosley miał na myśli system federacyjny panujący w USA.

[2] Mosley’owi chodziło o spór o prawa ludności niemieckojęzycznej zamieszkującej włoską część Tyrolu, który zakończył się w 1969 r. podpisaniem tzw. pakietu autonomicznego włoskiej prowincji Bolzano, obejmującej Południowy Tyrol. Gwarantuje on pełne równouprawnienie języka niemieckiego i włoskiego w całej prowincji, dwujęzyczne napisy w miejscach publicznych, nauczanie w szkołach w języku niemieckim, tworzenie niemieckojęzycznych organizacji kulturalnych. 

[3] Kanclerz Adenauer oskarżył Mosleya o wspieranie i finansowanie działań Wernera  Naumanna –  sekretarza stanu w Ministerstwie Propagandy Rzeszy Josepha Goebbelsa, od 1953 roku działacza neonazistowskiej Niemieckiej Partii Rzeszy (Deutsche Reichspartei). Niemiecka Partia Rzeszy, przekształciła się w działającą obecnie Narodowodemokratyczną Partię Niemiec – Unię Ludową (Nationaldemokratische Partei Deutschlands – Die Volksunion).

Polecamy inne teksty sir Oswalda Mosleya przetłumaczone przez kol. Tomasz Kosińskiego opublikowane na naszym portalu:

– Oswald Mosley i pacyfizm: https://konserwatyzm.pl/artykul/6593/oswald-mosley-i-pacyfizm

– Towarzysze walki: https://konserwatyzm.pl/artykul/9797/towarzysze-walki

– Europa – naród: https://konserwatyzm.pl/artykul/10030/europa—narod

a.me.