Rękas: Aborcyjny sukces PiS

Tym razem Prawu i Sprawiedliwości należą się wyrazy uznania. Z wyjątkowo wręcz niechcianej sprawy ochrony życia, Jarosław Kaczyński wybrnął wprost po mistrzowsku. Oczywiście – nie z punktu widzenia nienarodzonych, czy ich obrońców, tylko własnego.

Czego bowiem PiS chce, ale tak naprawdę – przynajmniej w zakresie techniki politycznej i jej efektów?

Wyhodować „opozycję” możliwie daleko od własnego elektoratu – a więc właśnie mówiącą zupełnie innym językiem (np. o TK i innych nieinteresujących wyborców PiS sprawach), odstręczającą obyczajowo (stąd im więcej transparentów o cipkach – tym lepiej). Takiej „opozycji” będzie można spokojnie oddać władzę, zgodnie z obowiązującą bez zakłóceń logiką wymiany u sterów III RP – bo jej fundamenty po pseudo-zmianie pozostaną nienaruszone.

A czego PiS na pewno nie chce?

Pojawienia się opozycji realnej, odwołującej się do tych samych wartości – tylko na poważnie i wiarygodniejszej przez to dla chronicznie okłamywanych wyborców PiS.

A zatem, jak Państwo myślą, czy awantura aborcyjna poszła w związku z tym po myśli PiS?

No właśnie…

Zarówno podczas poprzednich rządów, jak i obecnie- PiS nie chciało i nie chce zająć się ochroną nienarodzonych – i jest to jeden z nielicznych stałych elementów programowych i taktycznych tej formacji, któremu pozostaje ona zaskakująco wierna. Czy to pokłosie osobistych poglądów braci Kaczyńskich, czy po prostu rzecz jest zbyt konkretna, zbyt oczywista – zbyt w istocie prosta do załatwienia dla partii dysponującej stabilną większością, własnym prezydentem i pozbawionej nadzoru Trybunału Konstytucyjnego, a zatem odbiegająca od sprawdzonej linii PiS, pełnej obietnic prawie, prawie spełnionych…! no ale ostatecznie udaremnionych przez złe okoliczności zewnętrzne. A może po prostu PiS – partia w istocie bardzo serwilistyczna i z kompleksami wobec zachodnich mocodawców wysyła w ten sposób sygnały, że przecież to chyba oczywiste, że ona z tym katolicyzmem i konserwatyzmem to tak na niby. Trochę podobnie PiS-owski rząd mruga do Brukseli w sprawie np. hipermarketów, a do Waszyngtonu nie tylko w kwestiach TTIP i CETA. Konsekwencją takiej postawy są też m.in. rozmowy o rzekomej polonizacji sektora bankowego, tak jednakowoż prowadzonej, by znowu opłaciła się głównie jego obecnym zagranicznym właścicielom. Słowem, PiS jak to PiS – robi jedno, gada drugie.

Pokazać prawdę

W przypadku aborcji zaś nawet obóz rządzący specjalnie się nie nagadał. Dość oczywistym jest jak mogłoby i powinno wyglądać przygotowanie „ogólnonarodowej debaty o ochronie życia”, o które teraz opowiadają nagle posłowie PiS i ich przytakiwacze. Skoro (niestety…) funkcjonujemy w realiach demokracji medialnej to – chociaż nie byłoby to wcale konieczne, skoro większość Polaków zdaje się wciąż ma zdrowe poglądy na temat przerywania ciąż – można i należało po prostu przeprowadzić kampanię informacyjną w państwowych mediach audio-wizualnych oraz na nośnikach ulicznych. Taką, której tym razem nie dałoby się zaskarżyć za rzekome epatowanie przemocą (jakby aborcja polegała na perswazji…), ani nocą pociąć żyletkami. Można było wzmocnić pewnych, umocnić zakrzykiwanych i podtrzymać wahających się i przeciąganych. Wiedzą to nawet co światlejsi (i przez to na uboczu…) członkowie bloku rządzącego, jak prof. Romuald Szeremietiew. Opowieści, że komitet inicjatywy ustawodawczej „Stop Aborcji” nie dość, że przygotował „nieprzygotowany projekt” (a niby co się miało w nim jeszcze znaleźć – i czemu trzeba było wyręczać „konserwatywno-katolicko-patriotyczny” rząd?), to jeszcze „nie stworzył odpowiedniej atmosfery”. Z pewnością za to stworzyły ją rząd i większość sejmowa, po prostu podhodowując rachityczną opozycję „demokratyczno-feministyczną” do rangi pretekstu, z powodów wspomnianych i opisanych na wstępie.

Już nawet nie ma większego sensu zajmować się konkretnymi (?) przekazami PiS-owców, mającymi tłumaczyć czemu ostatecznie partia ta zagłosowała przeciw życiu. Tzw. „kompromis aborcyjny” nie jest żadnym kompromisem, tylko żenującą formalną i materialną niespójnością w polskim prawie (podobnie jak i obecne burdel, złodziejstwo i marnotrawstwo nie są żadnym „złotym środkiem” w kwestii in vitro). Żadna siła nie powstrzyma też środowisk liberalnych, feministycznych, permisywnych do zniesienia obecnej ustawy i parcia w kierunku aborcji na życzenie. Przekonanie, że mamy do czynienia z jakąś stazą, z jakimś stanem idealnym, którym nie wolno chybotać w żadną stronę jest całkowicie nieuzasadnione i po prostu głupie – bo przecież żądania „czarnuchów” zostały jasno wyartykułowane w przytomności przywódców obecnej „opozycji”, nijak się od nich nie odżegnujących. Więc o czym my w ogóle mówimy…? Zresztą, skoro już (idiotycznie, ale z metodą w tym szaleństwie, jak wspomniano) – skojarzono ochronę życia z PiS-em, to tym łatwiej będzie ją całkowicie znieść, gdy partia ta odda władzę…

Reasumując, PiS-owi i Kaczyńskiemu imiennie należy się uznanie za odessanie kilku płodów jedną rurką. Sprawa ochrony życia nie dość, że padła, to jeszcze została przywiązana do wraku PiS-owskich obietnic i pseudo-programów. Udało się wskazać jako opozycję środowiska uznającą wszystkie fundamenty III RP i mające głęboko w… no tam, gdzie pisało na transparentach stan naszej ojczyzny – byle było dużo o dupach, macicach, ewentualnie księżach. No przy okazji załatwiono parę innych spraw, w rodzaju CETA i kolejnego czytelnego sygnału wysłanego do zachodnich mocodawców: śpijcie spokojnie, czuwamy. Polska nadal jest wasza, a nie jakichś tam Polaczków.

Konrad Rękas

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]
Facebook

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *