Ryszard Legutko, „Antykaczyzm. Studium polskiej choroby”

Ryszard Legutko, Antykaczyzm. Studium polskiej choroby, Wydawnictwo M, Kraków 2013, ss. 184

            Ceniony i uznany na świecie profesor Ryszard Legutko w swojej najnowszej książce pod tytułem „Antykaczyzm” prezentuje świetne studium współczesnej polskiej rzeczywistości politycznej współtworzonej przez zaborczy świat mediów. Kreśli ją w szerokim kontekście europejskim i historycznym. Pokazuje nowe spojrzenie na obecne w polityce emocje, które bezwzględnie wypierają racjonalność. Pokazuje jak badać światopoglądy, zestawiać je ze sobą i wysnuwać na tej podstawie wnioski o świecie, w którym żyjemy i nas samych. Jednym słowem demaskuje dzisiejszą polską politykę oraz naświetla proces sterowania społeczeństwem.

            Warto, abyśmy docenili fakt, iż badacz podjął się opisania źródeł, konsekwencji oraz przejawów antykaczyzmu, począwszy od brzemiennego w skutki roku 2005. Najciekawsze z perspektywy badawczej – albowiem oferują nowatorskie rozwiązania metodologiczne – są przedstawienia swoistych standardów istniejących w dyskursie politycznym, a także omówienia ich przemian. Otóż autor podjął się ukazania dwoistości pewnych funkcjonalnych struktur wykorzystywanych w jego ramach. Godne uwagi jest przy tym to, że poświęcił tyleż samo uwagi politykom, co ich wyborcom. Dzięki temu wskazał nam zjawiska, których nie wolno nam przeoczyć, a jakich strukturę musimy znać, jeśli chcemy zrozumieć uwikłania dzisiejszej sceny politycznej.

            Książka zawiera w sobie wiele autorskich pojęć wprowadzonych do debaty na potrzeby określenia najnowszych zjawisk w polskiej polityce, które dotychczas nie doczekały się określeń. Bardzo dobrze oddają one ich istotę. Przykładowo Ryszard Legutko opisuje „antypisowską wścieklicę”. Ten obrazowy neologizm oddaje w swym brzmieniu cały zespół procesów towarzyszących tworzeniu się postaw elit względem Prawa i Sprawiedliwości oraz braci Kaczyńskich. Jest on ciekawą kategorią będącą w centrum badań nad stanami, które autor określił mianem chorobliwych. W ich kontekście dokonał krytycznego przeglądu wygłaszanych argumentów konstruujących te stany.

            W rozprawie profesora odnajdziemy dojrzałe, naukowe interpretacje wydarzeń społecznych i politycznych oraz faktów medialnych. W związku z tym poznamy prawdziwe oblicza walk politycznych, symptomatycznych nagonek, a także właściwości tworzących się na naszych oczach symboli. Ujrzymy podpartą przekonującymi dowodami weryfikację ich znaczeń nadawanym przez dziennikarzy, narzucanym społeczeństwu. Uważny czytelnik bez wątpienia dostrzeże w tym bogaty i imponujący warsztat antropologa kulturowego, socjologa, politologa.

            Medioznawców z pewnością zainteresują oryginalne analizy dyskursu medialnego. Naukowiec zwrócił uwagę zarówno na jego podmiotowy, jak i przedmiotowy wymiar. Takie podejście pozwala lepiej pojąć treść oraz podłoże stanowisk, nie tylko w obszarze lingwistyki. Przykładowo analizuje komunikaty nadawane przez polityków Platformy Obywatelskiej, które nie celują jedynie w obrażeniu sympatyków oraz kandydatów z Prawa i Sprawiedliwości, ale przede wszystkim – czego nie widać gołym okiem – stają się źródłem przemian w naszym społeczeństwie. Ciekawe są także odwołania do polskiej tradycji myśli niepodległościowej oraz różnych nurtów myśli politycznej, instrumentalnie wykorzystywanych współcześnie.

            Monografia autorstwa Ryszarda Legutki pod tytułem „Antykaczyzm. Studium polskiej choroby” to wartościowa rozprawa poświęcona nie tylko temu obszarowi współczesnego polskiego dyskursu politycznego, jaki dotyka retoryki wymierzonej w Prawo i Sprawiedliwość czy bezpośrednio w braci Kaczyńskich. Przede wszystkim pokazuje źródła obniżania jakości debaty publicznej, uzmysławia zgubne skutki konkretnych działań podejmowanych przez zaangażowane politycznie ośrodki medialne. Uzmysławia jak bardzo złożony i silnie zależny od rozmaitych czynników jest sam proces decyzyjny – zarówno ten, którego podmiotem jest wyborca, jak i polityk. Warstwy teoretyczna oraz metodologiczna publikacji okażą się z pewnością użyteczne dla kolejnych badań nad naszą skomplikowaną rzeczywistością polityczną. Jak wszakże pokazuje niniejsza książka, wciąż są one potrzebne oraz nieustannie przynoszą nam nowe przestrogi co do naszego obcowania z polityką, a także myślenia o niej. Z tych właśnie powodów gorąco poleca się ją wszystkim czytelnikom, którzy pragną być bardziej świadomymi obywatelami III Rzeczypospolitej Polskiej.

Książka jest dostępna na stronie Wydawnictwa M: http://www.mwydawnictwo.pl/p/1027/antykaczyzm

Piotr Tomaszewski

a.me.

 

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]
Facebook

0 thoughts on “Ryszard Legutko, „Antykaczyzm. Studium polskiej choroby””

  1. Ta książka to świadectwo kompromitacji naukowca, który przeistacza się w partyjnego publicystę. Dla mnie „dzieło” jest żenujące.

  2. Dokładnie tak jak pisze Adaś. Po przeczytaniu tej książki nic, co napisał i napisze Legutko nie da się już traktować serio. Zrozumiałem to, gdy po Antykaczyźmie przeczytałem Sokratesa. Cały czas z tyłu głowy miałem przekonanie, że ktoś, kto tak naiwnie i płytko myśli o polityce, zapewne podobnie funkcjonuje w filozofii.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *