Głosami PiS-u Sejm przyjął uchwałę o ustanowieniu 11 lipca dniem pamięci o banderowskim ludobójstwie. Nareszcie! Mniejsza o to, że PiS bardziej musiał niż chciał. Musiał, bo z jego elektoratu odezwały się pomruki niezadowolenia, podobnie jak w sprawie podwyżek wynagrodzeń dla sfery rządzącej.

Mimo wszystko jest w tej sprawie coś, co budzi mój sprzeciw. Otóż posłowie z klubu parlamentarnego Kukiz15 chcą wprowadzenia kary więzienia za propagandę ideologii banderowskiej. Jestem temu przeciwny. Wolność to ciężkie brzemię i dla mnie wymaga ona więcej obowiązków niż daje przywilejów. Brzemię wolności, to obowiązek tolerowania poglądów, które ktoś może uznawać nawet za zbrodnicze. Za sprzeczne z zasadami wolnego państwa uważam, istniejący w Polsce, ustawowy zakaz propagowania faszyzmu i komunizmu, jak i teraz postulat karania za propagowanie banderyzmu. To wszystko, to chodzenie po cienkim lodzie. Czy są powszechnie uznane na gruncie prawnym uznane definicje komunizmu, nazizmu i banderyzmu?

Z tego co wiem, to nie ma. Jestem przeciwnikiem wszystkich tych ideologii, ale nigdy nie będę uważał, że zostały pokonane, bo prawo ściga ich głosicieli. Co robić, żeby nie zaśmiecały umysłów? Radzę to, co sam robiłem. Gdy byłem prezydentem Stalowej Woli, wydałem zgodę na zgromadzenie Świadków Jehowy na miejskiej hali sportowej. Rzuciły się na mnie bogobojne środowiska katolickich pań. Powiedziałem im, że świadkom Jehowy wolno się gromadzić, a tym paniom wolno stanąć pod halą sportową i przekonywać, że świadkowie jehowy nie mają racji. Jak się boją napaści, to zapewnię im ochronę. O ile wiem nie skorzystały z mojej propozycji. Dodam tylko, że widzę różnicę między wydaniem „Nacjonalizmu” Dmytro Doncowa, a pozwoleniem na demonstrację – na przykład w Przemyślu – jakiejś probanderowskiej organizacji.

Andrzej Szlęzak