Łukasz Ksyta

Major Hubal. Historia prawdziwa

wydawca: Iskry
miejsce wydania: Warszawa
data wydania: maj 2014
nr wydania: I
ISBN: 978-83-244-0365-3

EAN: 9788324403653
liczba stron: 400
kategoria: biografie/ postaci historycznych
opracowanie graficzne: Andrzej Barecki

format: 170 x 240 mm

oprawa: twarda z obwolutą
cena: 39,90 zł

 

 

 

Hubal ­– czyli major Henryk Dobrzański – to postać na pozór znana: ostatni żołnierz Rzeczypospolitej Polskiej, który w mundurze chciał przetrwać do przyjścia odsieczy z zachodu. Olimpijczyk – był świetnym jeźdźcem, wielkim znawcą koni. Z temperamentu zagończyk i indywidualista. Jego postawa do dziś wywołuje spory. Wiele sądów i opinii, nierzadko diametralnie różnych, wypowiadali o nim historycy i publicyści, poczynając od samego Melchiora Wańkowicza. Narosła przez lata legenda przesłaniała życie Hubala.

Właśnie życie Dobrzańskiego opisał szczegółowo Łukasz Ksyta, wykorzystując nie tylko bogatą literaturę przedmiotu, ale też docierając do wielu nieznanych wcześniej dokumentów. Książka ukazuje życie bohaterskiego oficera od dzieciństwa, poprzez pierwszą wojnę światową i międzywojenne dwudziestolecie aż po śmierć na polu walki, rekonstruuje dzieje dowodzonego przez niego oddziału i losy jego żołnierzy. Pokazuje wiele nowych faktów, nie stroniąc od tematów trudnych. Hubal jawi się na jej kartach nie jako pomnikowy ideał, lecz człowiek z krwi i kości.

 

O Autorze:

 

Łukasz Ksyta (ur. 18.09.1983 w Opocznie) – historyk, współtwórca i redaktor strony www.majorhubal.pl. Od kilku lat gromadzi i zbiera materiały dotyczące majora Henryka Dobrzańskiego Hubala i jego żołnierzy. Swoje artykuły publikował w Nowym Jorku na łamach „Przeglądu Polskiego” – dodatku kulturalnym „Nowego Dziennika” oraz „Tygodnika Opoczyńskiego”. Współautor publikacji pt. „Opoczno i jego związki z oddziałem Hubala”. Członek „Komitetu Renowacji Szańca Majora Hubala”.

 

 

 

 

 

 

 

Fragment książki:

 

 

            Działalność Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego mjr. Henryka Dobrzańskiego Hubala zajmuje szczególne miejsce w powrześniowej historii Polski. Wynika to z faktu, iż oddział rozpoczął swoją działalność w okresie, kiedy struktury konspiracji wojskowo – politycznej jeszcze nie działały i brak było opracowanych metod walki z okupantem. Był on wówczas najlepiej zorganizowanym i bojowo najaktywniejszym oddziałem podejmującym walkę zbrojną z okupantem hitlerowskim w kraju. W trakcie działalności oddziału przez jego szeregi przeszło około 600 żołnierzy i oficerów. Dowódca oddziału po zakończeniu kampanii polskiej 1939 r. bez żadnej przerwy w walce stanął na czele oddziału, nie mając możliwości korzystania z doświadczeń innych. Major Henryk Dobrzański był przekonany o słuszności podejmowanych działań, gdyż głęboko wierzył, że na wiosnę 1940 r. alianci podejmą działania zbrojne na Zachodzie. Hubal widział potrzebę przygotowania do tego czasu zaplecza i w tym celu opracował strukturę Okręgu Bojowego Kielce, który miał zapewnić mobilizację kilku tysięcy ludzi. Podstawową kadrę dowódczą dla zmobilizowanych stanowić mieli żołnierze z oddziału wydzielonego mjr. Hubala.

            Mimo, iż bezpośrednia walka z okupantem do czasu rozpoczęcia działań zbrojnych na Zachodzie, nie była zasadniczym celem działalności oddziału, to okupacyjna rzeczywistość sprawiła, iż jej podjęcie stało się konieczne. Dzięki doświadczeniom zdobytym w prowadzeniu działalności na terenie zajętym przez wroga, Hubal doskonalił taktykę walki z okupantem. Z doświadczeń jego oddziału w późniejszym okresie korzystały oddziały partyzanckie BCh i AK, które swoją działalność prowadziły na Kielecczyźnie.

            W okresie istnienia oddziału przeprowadzono – jak obliczył Zygmunt Kosztyła – trzydzieści trzy akcje zbrojne, w tym cztery, do których użyto całości oddziału, pięć potyczek i dwadzieścia cztery starcia. Poniesione straty w ludziach były kilkakrotnie mniejsze od strat po stronie niemieckiej, choć do zwalczania oddziału Niemcy użyli nieporównywalnie większych sił.

            Działania podejmowane przez mjr. Henryka Dobrzańskiego były nieprzychylnie odbierane przez władze Związku Walki Zbrojnej. Nawiązując kontakt z ZWZ, Hubal liczył na podjęcie współpracy. Nie zgadzał się jednak na podporządkowanie swojego oddziału, gdyż uważał go w dalszym ciągu za Oddział Wydzielony Wojska Polskiego, od września 1939 r. trwający pod bronią. Mimo czynionych trudności ze strony ZWZ, Dobrzański konsekwentnie realizował postawiony sobie cel. Nie rezygnując z walki, do końca pozostał wierny żołnierskiemu obowiązkowi.

            Działalność oddziału mjr. Hubala należy zaliczyć do wyjątkowych w polskim ruchu oporu. Miała ona ogromne znaczenie moralne i polityczne, wpłynęła pozytywnie na proces kształtowania się w społeczeństwie świadomości, iż walkę należy kontynuować. Przyczyniła się w istotny sposób do przełamania nastrojów apatii i bierności. Działania oddziału były jawną i skuteczną demonstracją patriotyczną, która wywarła duży wpływ na rozwój działalności konspiracyjnej nie tylko na Kielecczyźnie. 

Książka jest dostępna na: http://iskry.com.pl/biografie/320-major-hubal-historia-prawdziwa.html

a.me.