1. Zważ, chrześcijaninie, że życie doczesne jest do tego stopnia wypełnione niedolami, słabościami i grzechami, że śmierć – jako kładąca tym ułomnościom kres – nie może być złem, ktόrego należałoby się obawiać. Prawy rozum przekonuje nas wręcz o tym, ze śmierci należy pragnąć. Śmiercią w najgorszym wypadku trzeba pogardzać – zgodnie z radą Syna Bożego zawartą w słowach: Nie bόjcie się tych, ktόrzy zabijają ciało.

Strach wobec śmierci jest poczuciem charakterystycznym dla zwierząt. Nie podążaj za tym sentymentem – zarόwno filozofia ludzi jak i Ewangelia są zgodne w jego potępieniu.

2. Zważ, że religia chrześcijańska nakazuje nam wierzyć w bezgraniczne szczęście w Niebiesiech. Ale sprawiedliwi mogą do nich wejść dopiero po śmierci.To właśnie dlatego Święty Paweł i tylu innych wybranych Boga pragnęło umrzeć – był to bowiem konieczny warunek, aby mogli posiąść wieczną szczęśliwość.

Usiłuj dobrze żyć i nie będziesz obawiał się śmierci.Nie będziesz miał powodu do obaw gdy twoje dobre życie doczesne da ci pewną nadzieję lepszego życia po śmierci.

3.Zauważ, że Jezus Chrystus każe nam bać się raczej Tego, ktόry po odjęciu nam życia doczesnego, ma władzę strącenia nas do wiecznej gehenny.To właśnie taka bojaźń Boża jest fundamentem mądrości i cnoty.

Proś Boga, aby dał ci łaskę i abyś został przeniknięty tą bojaźnią, ktόra odbiera namiętnościom ich siłę, światu jego czar,a diabłu – moc.

Kiedy posiądziesz tę bojaźń – niczego bać się nie będziesz. Qui timet Dominum, nihil trepidabit. (Kto boi sie Pana – niczego nie będzie się bał).

Paryż, 1667

Tłum. Antoine Ratnik