Zasady Chorwackiego Ruchu Ustaszowskiego

Od Redakcji: W związku z przypadającą dziś rocznicą proklamowania Niezależnego Państwa Chorwackiego prezentujemy Czytelnikom prawdopodobnie pierwszy przekład Zasad Chorwackiego Ruchu Ustaszowskiego na język polski. Ich autorem jest Ante Pavelić, przywódca ruchu ustaszy i poglavnik (wódz) Niezależnego Państwa Chorwackiego, istniejącego w latach 1941-1945. W pierwotnej wersji opracowane w 1933 r., w obecnej postaci zostały ogłoszone 16 kwietnia 1941 r., sześć dni po proklamowaniu NPCh. Pisane są raczej prostym językiem, który miał być zrozumiały dla wszystkich z racji tego, iż skierowane są do wszystkich przedstawicieli narodu chorwackiego. Zawierają także bardzo niewiele konkretnych postulatów. Choć nie wszystkie jego punkty są wedle naszego stanowiska do przyjęcia, niektóre z nich uważamy za interesujące. Punkty 1. i 2. mówią o istnieniu narodu chorwackiego, punkty od 3. do 5. uzasadniają prawo do ziemi, co jest niezwykle ważnym czynnikiem konstytuującym wspólnotę narodową, a punkty od 6. do 9. mówią o prawie do własnego państwa. Szczególnie ciekawy jest tu punkt 7., z którego możemy wyczytać, iż ciągłość państwowa Chorwacji istniała do końca pierwszej wojny światowej, co oznacza, że pomimo bycia od 1102 r. częścią składową Węgier, a później Austro-Węgier, Chorwacja zachowała pewną podmiotowość, która została jej odebrana dopiero przez Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, później przemianowane na Królestwo Jugosławii. Punkty 10. i 11. mówią o prawie chorwackiego narodu do suwerenności i wolności. Natomiast punkty 12. i 13. podkreślają szczególną rolę włościaństwa. Możemy się domyślać, że nie chodzi tu tylko o obecne w chorwackiej kulturze (i wielu innych kulturach) przekonanie, iż miasto i mieszczaństwo są źródłem zepsucia i degeneracji, a nośnikiem narodowej tradycji są społeczności wiejskie, ale też o fakt, iż najpopularniejszą partią chorwacką w okresie międzywojennym była Chorwacka Partia Chłopska (Hrvatska Seljačka Stranka – HSS), wobec czego zaznaczono ważność tejże warstwy społecznej posuwając się niemal do absurdu. Bardziej konkretne twierdzenia możemy znaleźć w punktach od 14. do 17. Czytamy tam m.in. o prymacie wspólnoty nad jednostką, cnocie służby państwowej, wartościach rodzinnych i prospołecznych. Choć nie zgadzamy się np. z głoszoną w poniższym programie zasadą suwerenności narodu (ludu), to świadomi jesteśmy, iż działalność ruchów politycznych nie kończy się na programach. Ruch ustaszowski utworzył autorytarne państwo głoszące zasady sprawiedliwości społecznej i rozpoczął proces narodowej rewolucji, przez co włączamy go do grona inspirujących europejskich ruchów nacjonalistycznych tamtego okresu. Chorwaci muszą, jak rzekł dr Mladen Schwartz, oddzielić w nim to, „co jest martwe, co było związane z historycznymi uwarunkowaniami połowy poprzedniego stulecia, od tego, co zawsze pozostaje żywe i prowadzi nas naprzód.” Wyrażamy nadzieję, że poniższy tekst opatrzony komentarzem i przypisami przyczyni się do poszerzenia wiedzy na temat ruchu Ustaszy i zachęci Czytelników do dalszego zgłębienia wiedzy na temat historii tego ruchu. (M.G.)

Przypisy i uwagi w nawiasach kwadratowych pochodzą od tłumacza.

Od redakcji konserwatyzm.pl:

Poniższy tekst ma walor dokumentu historycznego i nie wyraża poglądów redakcji.

1. Naród chorwacki jest niezależnym narodowym (etnicznym) podmiotem; jest on narodem sam w sobie i nie jest tożsamy z żadnym innym narodem, ani nie jest częścią jakiegokolwiek innego narodu.

2. Naród chorwacki ma swoją rdzenną historyczną nazwę CHORWATÓW, pod którą wkroczył na arenę dziejów, pod którą przybył przed 1400. laty do swojego obecnego kraju i pod którą istnieje do dziś. Nazwy tej nie można zastąpić żadnym innym mianem.

3. Swój obecny kraj naród chorwacki uczynił już w pradawnych czasach swoją OJCZYZNĄ, trwale rozmieścił się na jej obszarze, zrósł się z nią i dał jej rdzenną i nieskalaną nazwę CHORWACJA. Nazwy tej nie można zastąpić żadną inną.

4. ZIEMIA, którą w pradawnych czasach wziął w posiadanie naród chorwacki i która stała się jego ojczyzną, rozciąga się na większą liczbę krain, które miały swoje własne nazwy, część z nich istniała jeszcze przed przyjściem Chorwatów, a inne pojawiły się już później, lecz wszystkie te krainy konstytuują JEDNĄ CHORWACKĄ OJCZYZNĘ i nikt [poza Chorwatami] nie ma prawa którejkolwiek z tych krain przejąć dla siebie.

5. Naród chorwacki przybył do swojej ojczyzny Chorwacji jako całkowicie WOLNY NARÓD w czasie wędrówki ludów z WŁASNYCH POBUDEK i posiadł tę ziemię i uczynił ją swoją na wieki.

6. Naród chorwacki przybył do swojej ojczyzny Chorwacji w pełni ZORGANIZOWANY, nie tylko pod względem rodzinnym [tj. społecznym] ale i wojskowym i zaraz po przybyciu stworzył swoje własne PAŃSTWO ze wszystkim atrybutami państwowości.

7. Swoje własne państwo chorwackie, żałożone już wówczas, kiedy wiele innych ludów żyło w sposób niezorganizowany, naród chorwacki utrzymał przez wieki aż do końca wojny światowej i nigdy się nie go wyrzekł, jak też nie wyrzekł się prawa do niego, ani na końcu wojny światowej, ani jakimkolwiek aktem czy jakąkolwiek prawną decyzją, ani też nie przeniósł tego prawa na kogoś innego. Dopiero z końcem wojny światowej obce siły uniemożliwiły mu, by dalej stanowił ZWIERZCHNIE (suwerenne) prawa w swoim własnym państwie chorwackim.

8. Usunąwszy obce siły ze swojego narodowego i historycznego obszaru drogą powstania, naród chorwacki ożywił swoje prawo zwierzchniej (suwerennej) władzy poprzez całkowicie samodzielne i NIEZALEŻNE PAŃSTWO CHORWACKIE. Ma on prawo rozszerzyć swoją zwierzchnią władzę na cały swój narodowy i historyczny obszar. Narodu chorwackiego nie wiążą żadne międzynarodowe i państwowe zobowiązania z przeszłości, które nie są zgodne z niniejszymi zasadami, ani nie uznaje się ich w Niezależnym Państwie Chorwackim.

9. Naród chorwacki ma prawo do szczęścia i dobrobytu jako całość, takie same prawo ma też każdy pojedynczy Chorwat jako część tej całości. Te szczęście i dobrobyt mogą być zapoczątkowane i osiągnięte dla narodu jako całości i dla poszczególnych jednostek jako jego części jedynie w zupełnie samodzielnym i Niezależnym Państwie Chorwackim, zatem nie może być on w żadnej formie składową częścią żadnego innego państwa ani żadnego innego tworu państwowego.

10. Naród chorwacki ma swoje zwierzchnie prawo (suwerenność), wedle którego ma jako jedyny rządzić w swoim państwie i kierować wszystkimi swoimi państwowymi i narodowymi sprawami.

11. O chorwackich sprawach państwowych i narodowych nie może decydować nikt, kto nie przynależy wedle pochodzenia i krwi do narodu chorwackiego. Nie może także o losach narodu chorwackiego i państwa chorwackiego decydować żaden obcy naród ani państwo.

12. WŁOŚCIAŃSTWO JEST PODSTAWĄ I ŹRÓDŁEM WSZELKIEGO ŻYCIA I JAKO TAKIE JEST PIERWSZYM NOSICIELEM CAŁEJ WŁADZY PAŃSTWOWEJ W PAŃSTWIE CHORWACKIM. Wszystkie klasy narodu chorwackiego konstytuują przy tym jedną wspólnotę narodową. Przyszłe i pozostałe klasy narodu chorwackiego, których członkowie są z krwi Chorwatami, nie tylko mają swe korzenie we wsi, ale i trwałą rodzinną więź z włościaństwem. Kto w Chorwacji nie pochodzi z wiejskiej rodziny, ten w dwudziestu przypadkach na sto nie jest chorwackiego pochodzenia ani krwi, lecz jest przesiedlonym cudzoziemcem.

13. Wszelkie materialne i duchowe dobra w państwie chorwackim są własnością narodu i on jedyny ma władzę nimi rozporządzać i korzystać z nich. Naturalne bogactwa chorwackiej ojczyzny, w szczególności jej lasy i złoża nie mogą być przedmiotem handlu prywatnego. ZIEMIA MOŻE BYĆ WŁASNOŚCIĄ JEDYNIE TEGO, KTO SAM JĄ UPRAWIA WRAZ Z RODZINĄ, TO JEST WŁOŚCIAŃSTWA.

14. Źródłem wszelkiej wartości jest tylko praca, a podstawą wszelkiego prawa jest obowiązek. Zatem w państwie chorwackim stopień wartości danej jednostki oznacza praca i ona ma stanowić podstawę powszechności narodowego dobrobytu. Nikt nie może mieć żadnych szczególnych praw, jedynie obowiązki względem narodu i państwa dają każdemu prawo do godnego życia.

15. Pełnienie wszelkich publicznych obowiązków (funkcji) jest związane z odpowiedzialnością. Każdy, kto w imieniu narodu państwowego pełni publiczne prace jakiegokolwiek rodzaju, odpowiada swoim dobrem i swoim życiem za wszelkie zaniedbania. Jednakże obowiązek i odpowiedzialność względem wspólnoty ma być podstawą również i działalności każdego pojedynczego członka narodu chorwackiego w życiu prywatnym.

16. Źródło moralnej siły narodu chorwackiego leży w uporządkowanym i przepełnionym duchowością życiu rodzinnym, jego ekonomiczna siła w gospodarstwie wiejskim, życiu zadrużnym[1] i naturalnym bogactwie ziemi chorwackiej, siła zbrojna w zorganizowanych i sprawdzonych cnotach wojowniczych. Kulturowy rozwój narodu chorwackiego opiera się na naturalnych narodowych zdolnościach i sprawdzonej predyspozycji względem nauki, oświaty i sztuki. Przemysł, rzemiosło, domowe rękodzieło i handel mają stanowić pomocną dłoń dla całej gospodarki wiejskiej i ogólnej gospodarki narodowej. Te gałęzie życia mają być polem zaszczytnej pracy i źródłem godnego życia robotnika, a nie środkiem gromadzenia narodowego majątku w rękach kapitalistów.

17. Zgodne kultywowanie, promowanie i doskonalenie narodowych cnót i gałęzi życia narodowego jest zadaniem wszystkich wysiłków służby publicznej i państwa jako takich, gdyż one dają pełną gwarancję egzystencji, wiekowego istnienia i dobrobytu obecnych i przyszłych pokoleń i całego narodu chorwackiego oraz istnienia i bezpieczeństwa Niezależnego Państwa Chorwackiego.

Główna Siedziba Powstańcza[2], dnia 1. 1933[3] i dnia 16 kwietnia 1941.
Poglavnik: DR ANTE PAVELIĆ

(z języka chorwackiego przełożył Michał Górski)

[1]    Zadruga – w kulturze chorwackiej jest to nazwa tradycyjnej wspólnoty wiejskiej, charakteryzującej się m.in. dużym znaczeniem więzi rodzinnej i przywiązaniem do tradycji.

[2]    Słowo ustaša w języku chorwackim oznacza powstańca.

[3]    Miesiąc jest z jakiegoś powodu pominięty.

Za: http://xportal.pl/?p=8375

a.me.

Click to rate this post!
[Total: 0 Average: 0]
Facebook

0 thoughts on “Zasady Chorwackiego Ruchu Ustaszowskiego”

  1. …i ani słowa o Bogu, Kościele… no może poza „duchowe dobra w państwie chorwackim są własnością narodu i on jedyny ma władzę nimi rozporządzać i korzystać z nich.” – a podobno taki to katolicki ruch. Tak naprawdę to zajeżdża to to narodnym-socjalizmem i tyle – szkoda czasu.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *