Problem dyktatury to problem konkretnego wyjątku. Ukazanie się po niemal stu latach od pierwodruku oryginału (1921) polskiego przekładu Dyktatury Carla Schmitta jest czymś więcej niż tylko zaczernieniem kolejnej białej plamy w zakresie obecności fundamentalnych dzieł współczesnej filozofii politycznej w naszym obiegu naukowym i czytelniczym. To bowiem również szansa na rozjaśnienie pojęcia wszechobecnego wprawdzie w dzisiejszym języku politycznym, wszelako zasługującego raczej na to, aby nazwać go paplaniną, szczególnie gdy weźmie się pod uwagę jego banalność, mętność i rozliczne symplifikacje. Możemy być przecież pewni, że kiedy z […]