Polska odradzająca się po zaborach przyjmowała najczęściej francuskie rozwiązania w wielu dziedzinach, co wynikało z traktowania jej jako głównego sojusznika oraz przerwie we własnych tradycjach państwowych, gdy udział w obiegu państw zaborczych był w najlepszym razie fragmentaryczny. Tym bardziej nie ominęło to ustroju politycznego. Wzorując się na III Republice konstytucja marcowa tworzyła ustrój parlamentarny ze słabą pozycją prezydenta wybieranego przez Zgromadzenie Narodowe, który Stanisław Cat-Mackiewicz uważał za niepolski (Mimo to preambuła konstytucji zaczynała się „W Imię Boże”). Zakres władzy Prezydenta sprowadzający się do wykonywania uprawnień […]