Okres międzywojenny w USA to czas, w którym podobnie, jak w Europie powstały ruchy o podłożu nacjonalistycznym, faszystowskim, czy rasistowskim. W odróżnieniu od organizacji ze starego kontynentu charakteryzowały je silne wątki mistyczne, paramasońskie. Pojawiały się różnego rodzaju rytuały, hasła, szyfry. Ugrupowania miały charakter protestancki. Religię tę traktowano jako prawdziwie amerykańską. Przeciwstawiano ją katolicyzmowi, który kojarzył się z włoskimi, irlandzkimi czy polskimi imigrantami. Dodatkowo ugrupowaniom towarzyszyła atmosfera konspiracji (przestrzegana w różnym stopniu). W związku z tym niektóre z nich silnie oddziaływały na społeczeństwo tamtej epoki poprzez otaczającą je aurę tajemniczości. Organizacją, która spełnia wszystkie, charakterystyczne cechy tego okresu jest Czarny Legion (Black Legion).

            Akta FBI oraz  badacze wiążą powstanie organizacji z dr. Wiliamem Shepardem z Bellaire w Ohio. Shepard w drugiej połowie lat 20. XX wieku założył Black Guards – grupę pełniącą rolę ochrony Ku Klux Klanu (KKK) w stanie Ohio. Skupiała chętnych do konfrontacji fizycznej z przeciwnikami Klanu. Do tradycyjnego stroju organizacji została dodana czarna czaszka na kapturze. Za to działanie Shepard został wyrzucony z Klanu. Postanowił założyć własne ugrupowanie. Czarny Legion został założony w pierwszej połowie lat 30. XX wieku. Werbował członków Ku Klux Klanu oraz innych chętnych do radykalnego działania przeciwko imigrantom, Murzynom, komunistom, jak i władzy. 

            Członkowie Legionu ubierali czarne stroje wzorowane na KKK. Zamiast kaptura zakrywającego twarz nosili czapki z kominiarkami. Stroje i czapki ozdabiali białą czaszką i skrzyżowanymi piszczelami, miało to symbolizować radykalizm i brak litości. Organizacja wprowadziła stopnie dla poszczególnych członków. Najniższym był Foot legion, później Night Rider, Black Knight, Armed Guard oraz wyselekcjonowani Bullet Guard. Legion dzielił się na grupę – 6 członków i kapral, kompanię – 78 członków, 18 kaprali i 6 sierżantów, batalion – 3 kompanie i majora, legion – 3 bataliony i pułkownika. Utworzono 13 ośrodków, które miały symbolizować dawne kolonie, które wystąpiły przeciwko Wielkiej Brytanii.

            Czarny Legion wykształcił system tajnych znaków, rytuałów, haseł i szyfrów. Przyjmowanie nowych członków odbywało się w kilku etapach, po seriach pytań. Każdego nowego rekruta pytano na początku czy jest białym, aryjskim, protestanckim obywatelem USA oraz czy zna charakter organizacji i jest gotów do walki z wrogami. Jeżeli przeszedł test pomyślnie następowała seria spotkań z wyższymi przedstawicielami Legionu, które ostatecznie skończyły się złożeniem przysięgi, której tłumaczenie zostało zamieszczone na końcu niniejszego tekstu. Organizacja posiadała tajne hasła, pozwalające na komunikację w każdych warunkach. Opracowano również system znaków świetlnych, wykorzystywanych podczas tzw. czarnych rajdów, w których atakowano przeciwników.

Największa aktywność grupy występowała w stanach Michigan (największe skupisko Detroit) oraz Ohio ( najaktywniejsza grupa w Limie). Organizacja liczyła od 30 do 60 tysięcy członków (w zależności od źródła). Skupiała ludzi z różnych grup społecznych (przeważali pracownicy fabryk). Dokonywała porwań, zamachów bombowych, zabójstw (komunistów, Murzynów, Żydów) pobić, wymuszeń i wielu innych przestępstw. Cichego wsparcia udzielali organizacji przedstawiciele władz, przedsiębiorcy, wojsko. Najgłośniejszą sprawą, którą żyła cała Ameryka było zabójstwo Charlesa Poola, pracownika Works Progress Administration (agencji zajmującej się wdrażaniem tzw. New Deal Franklina Roosevelta) w   1936 roku. Zabójstwa dokonał Dayton Dean, które motywował przesłankami religijnymi. Prasa przedstawiała Deana jako osobę ślepo zapatrzoną w doktrynę Legionu, gotową na całkowite podporządkowanie rozkazom Głównego Generała organizacji. Członków Po tym zabójstwie i skazaniu wielu osób za m.in. morderstwo, pobicia, groźby zabójstwa organizacja przestała istnieć.