Najpierw należy powiedzieć wprost, że nocne protesty KODu przed Sejmem, jak również blokowanie mównicy przez posłów PO, są sporami o nic. Ustalanie reguł pracy dziennikarzy w parlamencie nie jest żadnym „zamachem na demokrację”. Natomiast to, że PiS dało się napuścić i sprowokować jest rzeczą ewidentną. Od poczciwych niedołęg nie należy spodziewać się profesjonalizmu i obejścia przeciwnika w bystry sposób. Co do zasady mamy tutaj do czynienia z walką między czymś co można określić mianem lewego i prawego skrzydła demoliberalizmu. Czyli, krótko rzecz ujmując, jest to walka w rodzinie.

Nie jest to nasza walka.

Natomiast należy zwrócić uwagę, że to, co wczoraj w nocy robił KOD pod Sejmem powinni byli robić katolicy po tym, kiedy ustawę antyaborcyjną utopiła kilka tygodni wstecz partia mająca pełną gębę katolickich frazesów. Blokady, protesty, niezadowolenie, nieodpuszczanie haniebnej postawie w tak elementarnej sprawie jak życie nienarodzonego człowieka. Zapewne nie usłyszymy z ust ministra Gowina, jak to powiedział w październiku, że wczorajsze protesty KODu i postawa posłów PO były „lekcjami pokory” dla rządu. Nie usłyszymy, bo PiS to prawica na niby. Tutaj toczą się potyczki o sprawy proceduralne, o metody, o sprawy trzecio- a nawet czwartorzędne. Bynajmniej nie chodzi o zmianę ustroju, ani o jakieś doniosłe decyzje w dziedzinie gospodarczej.

Podobne protesty „w normalnym kraju” powinny również były mieć miejsce, gdy tylko ogłoszono, że rząd ochoczo i z własnej woli chce sprowadzić do Polski obce wojska. Tutaj również panuje cisza, ze strony zwolenników stronnictwa, które rzekomo nosi na swoim sztandarze suwerenność narodową i niepodległość.

Niech ten brak reakcji będzie najlepszym świadectwem, że wczorajsze przepychanki to kolejna odsłona polskiej wojenki o nic między „warszawką” a „poczciwymi niedołęgami”.

Michał Krupa