Łukasz Grower to autor znany w środowisku narodowym i kibicowskim. Od wielu lat prowadzi stronę Droga Legionisty (www.drogalegionisty.pl) tworzył wydawnictwa takie, jak „DLA” czy „Aktywista”. Prywatnie politolog, trener sportów walki, pracuje charytatywnie z osobami uzależnionymi od narkotyków w zamkniętym ośrodku odwykowym, twórca projektu „Wracamy po Was”.
„Taniec na linie” to pierwsza książka Growera, w której w barwny i dość głęboki sposób postanowił przedstawić ewolucję młodego kibica poznającego świat w świadomego katolika – nacjonalistę, krzyżowca XXI wieku.
Książka składa się z trzech części, dwie pierwsze stanowią spójną całość, natomiast trzecia to pamiętnikarskie zapiski autora z 2015 roku. Pierwsza część to opowieść o dorastaniu młodego chłopca na jednym z polskich blokowisk w drugiej połowie lat 90. XX wieku i początkach XXI wieku. W czasach, gdy nie było szerokiego dostępu do internetu, czy telefonów komórkowych, dzieci spędzały każdą wolną chwilę z rówieśnikami na boisku, piaskownicy, czy placu zabaw, a młodzież okupowała osiedlowe ławki. Bohater opowieści jest zagorzałym fanem piłki nożnej, któremu przestaje wystarczać już gra na boisku z kolegami oraz weekendowe oglądanie meczy w telewizji. Udał się na pierwszy mecz ukochanej drużyny i zobaczył coś, co na zawsze zmieniło jego życie. Oczywiście nie chodziło o poziom gry piłkarzy, ale o kibiców. Silną, zwartą grupę związana ze sobą na dobre i złe. Postanowił do nich dołączyć. Dalsze strony to opis dorastania chłopaka w świecie kibicowskim, który co raz poważniej go pochłania. Ewolucja od dzieciaka, który chciał być taki, jak jego idole z trybun po mężczyznę walczącego za swój klub. To również opis zmian, które zachodziły w bohaterze – odstawienie używek, skupienie się na trenowaniu sportów walki, zainteresowanie się historią Polski.
Druga część to historia fikcyjnej organizacji Polonicus Crux. Organizacji nacjonalistycznej z wyraźnym, katolickim radykalizmem. Werbowała ludzi z różnych środowisk, w tym kibicowskich, którym były bliskie ideały Boga i Ojczyzny. W tym rozdziale autor przedstawił działalność ugrupowania oraz co ciekawe wątpliwości, jakie rodzą się w ludziach, którzy podejmują się radykalnych działań. Poszukiwanie odpowiedzi na dylematy moralne i religijne, przekraczanie kolejnych granic to bardzo wyraźnie zaakcentowany motyw opowieści.
Trzeci rozdział stanowi pamiętnik autora, w którym dzieli się z czytelnikami refleksjami na temat otaczającego go świata. Świata zniszczonego przez neoliberalne wartości, z jego szybkim tempem życia, gdzie człowiek nie ma czasu, aby zwolnić i zastanowić się nad sobą i sensem swojego istnienia. Trzeci rozdział to bardzo ważna opowieść o szukaniu Boga, Boga, który obecny system próbuje wyprzeć ze świadomości ludzi (zwłaszcza młodych). Autor na podstawie własnych rozważań i przeżyć pozwala czytelnikowi zrozumieć zachodzące w nim przemiany. Od człowieka przesiąkniętego hedonizmem, po zawodnika sportów walki biorącego udział w pielgrzymce.
Książka Łukasza Growera skierowana jest do wszystkich, którzy interesują się świadomością polskiej, radykalnej młodzieży. Na pewno przypadnie do gustu „młodym, zbuntowanym” którzy poszukują własnej drogi w życiu, innej od kreowanej w mediach głównego nurtu. Lektura powinna zainteresować również ludzi, których interesuje powrót do religii katolickiej, jednak mają wątpliwości. Pozwala odpowiedzieć na wiele nurtujących ich pytań.
Książka „Taniec na linie”, dzięki swojemu językowi, przeżyciom bohatera (pierwsza oraz trzecia część) bliskim sporej części polskich kibiców i nacjonalistów ma okazję wejść na stałe do kanonu książek polskiego antysystemowca. Pozostaje bacznie śledzić rozwój twórczości Łukasza Growera, może niedługo jego powieści będą wymieniane przez młodych radykałów obok takiej klasyki, jak „Mechaniczna pomarańcza”, czy „Polityczny żołnierz”.
Tomasz Kosiński
