Aktywny od początku transformacji ustrojowej w Rosji – Baburin należy od ponad 20 lat do czołowych krytyków kierunków przemian, prowadzących do osłabienia państwa i pogorszenia warunków życia obywateli. Jest ekonomistą i pracownikiem naukowym, obecnie rektorem Państwowego Uniwersytetu Handlowo-Ekonomicznego. W opozycji był zresztą już pod koniec lat 70-tych wobec reżimu Breżniewa. Jesienią 1990 r. Baburin powołał do życia pierwszą niekomunistyczną parlamentarną frakcję opozycyjną, grupę „Rosja”, którą kierował przez trzy lata. W 1992 r. był jednym z założycieli szerszego bloku Jedność Narodowa. W grudniu 1991 r. stanął na czele Rosyjskiego Związku Wszechnarodowego, w 1994 r. przekształconego w partię polityczną. Był jednym z przywódców Frontu Ocalenia Narodowego walczącego z antyparlamentarnym zamachem stanu prezydenta Jelcyna. Podczas puczu październikowego do ostatniej chwili przebywał w oblężonym gmachu Rady Najwyższej, a po jego zajęciu przez siły rządowe – został pobity i aresztowany. Organizował narodową opozycję w ramach bloku „Władza dla Narodu!”. W lutym 1996 r. został wiceprzewodniczącym Dumy. Kierował w niej też grupą parlamentarną „Anty-NATO”. W 2004 r. wybrany ponownie na wiceprzewodniczącego, jako jeden z liderów frakcji „Ojczyzna”. W jej szeregach znaleźli się tak znani narodowcy i imperialiści rosyjscy jak pułkownik Wiktor Ałksnis, czy generał Nikołaj Leonow. Blisko współpracował też z byłym prezydentem Federacji (obalonym przez Jelcyna) gen. Aleksandrem Ruckojem. Po przejęciu „Ojczyzny” przez zwolenników bliskiej współpracy z Kremlem i wprowadzeniu organizacji do nowej formacji „Sprawiedliwa Rosja” – Baburin skupił się na pracach nad zjednoczeniem narodowej i imperialnej opozycji. Obok działalności RZW a wcześniej m.in. „Woli Narodu” i Związku Narodowego – formą ich działalności stały się Rosyjskie Marsze, organizowane od 2005 r. w głównych miastach Federacji.
„Dla nas, Rosja może istnieć jedynie jako Rosyjskie Prawosławne Imperium!” – streszcza ideologię Marszów Baburin. W grudniu 2011 r. RZW oficjalnie przekształciło się w partię wg nowych wymogów, jednak 9 miesięcy trwały procedury rejestracyjne.
Choć obecnie poza Dumą – Baburin oddziałuje na krajową politykę będąc autorytetem, z którego zdaniem liczy się nawet Kreml. Również jego wysiłki zmierzające do konsolidacji rosyjskiego obozu narodowego i imperialnego budzą szacunek w tym mocno skłóconym środowisku. Czy jednak Rosyjski Związek Wszechnarodowy odegra rolę w polityce bieżącej – można mieć wątpliwości. Jego rola polega jednak raczej na tworzeniu programów i wskazywaniu kierunków polityki pro-narodowej, nad których realizacją pochylają się od jakiegoś czasu główne siły establishmentowe. W tych kategoriach można też widzieć Rosyjskie Marsze, organizowane wokół treści szczególnie nurtujących Rosjan (jak choćby nielegalna imigracja), niekoniecznie zaś w kwestiach bieżących sporów władzy i „błotnej opozycji” – co skądinąd mogłoby być całkiem pouczającym doświadczeniem i dla polskich narodowców.
Konrad Rękas
