Zdradzeni w godzinie obietnicy,
dekretem Wolnej Francji.
Gdzie osiąść, kędy uciekać,
Czy lepiej zostać w tym samym?
Co zrobią wrogowie,
Gdy my wydani, symbol starej siły?
Niechybna śmierć na nas czeka,
Jak osiemnaście lat temu.
Przyjdzie podstępna i dzika,
Rozkaz wyda, wnet potem
Osiemdziesiąt tysięcy nas zginie,
Reszta? Jak popiół na wietrze.
O, jakże biedni synowie,
Za służbę wierną dla Matki
Zapłatę dano wam hojną,
Odrąbane kończyny, pęknięte serce i łzy.
Dziś czasy się odmieniły,
Najstarsza córka niewolnicą haremu.
Może to zemsta historii,
Za tych zdradzonych i martwych?

Wiersz « 1962 » autorstwa Wojciecha Gόreckiego jest jednym z nielicznych utworόw poetyckich piόra krajowego poety poświęconych tragedii wojny algierskiej.
Publikujemy za wiedzą i zgodą Autora.

(a r)