Na Ziemi Charkowskiej UPA (nawet w okresie kultu państwowego zadekretowanego przez Wiktora Juszczenkę) była traktowana jako zbrodnicza formacja kolaborancka hitlerowskich Niemiec. Zadekretowała to jeszcze w 2007 r. lokalna rada obwodowa. Z drugiej jednak strony banderowcom udało się ustanowić w centrum miasta miejsca pamięci OUN/UPA – co od lat jest przedmiotem kontrowersji i sporów. Jak dotąd – antyfaszyści mieli w związku z tym więcej kłopotów, ponosząc nawet sądowe konsekwencje swej walki. Teraz sytuacja miała się odwrócić.

Marsz Anty-UPA koordynowany przez miejscową Radę Koordynacyjną Organizacji Antyfaszystowskich miał odbywać się pod hasłami poparcia dla rozbiórki czczącej banderowców tablicy oraz niedopuszczenia do Rady Najwyższej Ukrainy przedstawicieli partii i organizacji szowinistycznych. Neo-banderowcy – chcieli rzecz jasna domagać się utrzymania kultu UPA, a przy okazji zaprotestować przeciw nowej ustawie językowej, pozwalającej na równouprawnienie przede wszystkim rosyjskiego, ale także regionalnych języków mniejszościowych.

Charkowska struktura stowarzyszenia „Za Równouprawnienie Kulturalno-Językowe” zapowiedziała, że dostosuje się do sądowego zakazu – skoro objął on też banderowców, jednak podkreśliła też swoją wolę dalszej walki o zniesienie symboliki upowskiej na terenie miasta i obwodu. Spór odnośnie pomnika/tablicy UPA (sprytnie mającej również upamiętniać ofiary Wielkiego Głodu, ahistorycznie uznawanego przez nacjonalistów ukraińskich za celowe ludobójstwo) trwa w Charkowie od blisko 20 lat, a zaangażowane są weń m.in. organizacje kombatanckie i środowisko Eurazjatyckiego Związku Młodzieży.

(karo)