María Eva Duarte de Perón, znana jako Evita, to bez wątpienia jedna z najbardziej charyzmatycznych postaci w historii dwudziestego wieku. Jej niesamowite poświęcenie dla ubogich i słabych, żarliwy nacjonalizm, miłość Ojczyzny, pragnienie sprawiedliwości społecznej są dla wielu współczesnych narodowych radykałów swoistym drogowskazem ideowym. Wykorzenienie egoizmu, konieczność poświęcania się dla innych, zwłaszcza tych najbardziej potrzebujących, to testament Evity i dowód na nierozerwalną jedność idei narodowej z ideą społecznej solidarności i dobra wspólnego. Czy będzie to peronizm, czy współczesne idee Trzeciej Pozycji, wszędzie tam dostrzegamy opozycję względem materialistycznych doktryn liberalizmu i marksizmu oraz systemów społeczno-gospodarczych będących ich praktyczną realizacją: komunizmu i kapitalizmu. Evita i pamięć o niej jest dziś czczona nie tylko w Argentynie, gdzie jej portrety widnieją obok wizerunków Matki Boskiej. Jest także ikoną ruchów NR w Europie. Tym bardziej więc należy się cieszyć z wydania pierwszej biografii Evity Perón autorstwa polskiego autora – Sławomira Dawidowskiego. Wierzę, iż książka „Evita Perón – Pierwsza Dama Populizmu”, nad którą patronat medialny obejmuje portal Nacjonalista.pl, stanie się hitem wydawniczym roku 2011.
Wojciech Trojanowski
O książce:
Wydawca: Wydawnictwo STATO
Rok wydania: 2011
Oprawa: miękka
Ilość stron: 228
Wymiar: A-5
ISBN: 978-83-933443-0-7
Cena: 33 zł + koszty przesyłki
a.me.
To jakiś żart?
Lubię jak ludzie z którymi się nie zgadzam są przynajmniej konsekwentni w swoich poglądach. Po poparciu udzielonemu przez konserwatyzm.pl kandydatce PPP przyszła kolej na promocję żony argentyńskiego satrapy, który popchnął swój kraj ku nędzy i którego „trzeciodrogizm” do dzisiaj owocuje rządami jego epigonów, którzy ongiś bogaty i cywilizowany kraj wpychają coraz głębiej w ramiona walki klasowej, rozbujałej przestępczości (niemal dziesięciokrotnie wyższy wskaźnik zabójstw niż w Europie, i to w kraju zasiedlonym w niemalże 100% przez potomków europejskich katolickich emigrantów) i braku perspektyw. Niezmordowana Evita tak bardzo walczyła ze swoim egoizmem, że na pocieszenie kupowała sobie biżuterię za państwowe fundusze dla ubogich. Łezka się w oku kręci, cóż za poświęcenie.