W praktyce, wspomniane referendum miało umożliwić obecnej głowie państwa – którym jest Denis Sassou Nguesso – ubiegać się o trzecią z kolei, pięcioletnią kadencję. W sumie prezydent Sassou Nguesso sprawuje swój urząd 31, z ostatnich 36 lat, a ma obecnie 71 lat. Według oficjalnych danych, z 1,8 miliona zarejestrowanych wyborców, do urn poszło 72%, spośród których aż 92% poparło zaproponowane zmiany.
Inaczej rzecz ujmując 1,2 miliona obywateli posiadających czynne prawo wyborcze opowiedziało się za zaproponowanymi zmianami, a tylko 102 tysiące było przeciwnego zdania. Frekwencja, a co za tym idzie same wyniki, zostały zakwestionowane przez opozycję w Republice Kongo. Również Francja wyraziła zaniepokojenie samym procesem referendalnym – Kongo to dawna kolonia francuska.
Prezydent Sassou Nguesso rządził Republiką w latach 1979 – 1992, kiedy to przegrał wybory prezydenckie. Po krótkiej wojnie domowej powrócił do władzy w 1997 r. Walki toczyły się głównie między zwolennikami obecnej głowy państwa a ówczesnym prezydentem Pascalem Lissouba.
Jak podkreśla agencja Reutera, proponowane zmiany, pomimo doskonałego wyniku w referendum, nie cieszyły się aprobatą całego społeczeństwa. W tygodniu poprzedzającym głosowanie miały miejsce protesty, które zakończyły się śmiercią co najmniej czterech osób. Według doniesień medialnych, do strajkujących ogień mieli otworzyć członkowie sił bezpieczeństwa.
Należy zauważyć, że wydłużanie okresu możliwych kadencji nie jest w Afryce rzadkością. Podobne działania miały miejsce w Burundi, gdzie pomimo gwałtownych protestów Pierre Nkurunziza przeforsował swoją kandydaturę, zwyciężył w wyborach i rozpoczął swoją trzecią kadencję. Natomiast Blaise Compaore pomimo starań o możliwość wydłużenia liczby kadencji, w 2014 r. musiał ugiąć się na skutek ostrych protestów i zrezygnował z pełnionego urzędu. Również w Rwandzie i Demokratycznej Republice Kongo DRK prezydenci wszczęli procedury wydłużenia swojego urzędowania o kolejne kadencje.
Opozycja w Republice Kongo ogłosiła bojkot i liczyła, że w ten sposób doprowadzi to do niskiej frekwencji, która skompromituje samą ideę referendum. Jak powiedział jeden z liderów opozycji Pascal Tsaty Mabiala z partii Union Panafricaine pour la Démocratie Sociale UPADS, wynik referendum to jakaś fantazja. Z tej właśnie formacji politycznej wywodził się prezydent Lissouba.
Natomiast stanowisko zarówno dawnej metropolii, Francji, jak i innych państw jest mało konkretne/wyraziste. Może wydawać się, że kraje, które uważa się za najbardziej ważne i wpływowe, stanęły przed znalezieniem odpowiedzi na pytanie: czy lepiej popierać stabilne reżimy, które ocierają się o autorytaryzm ale gwarantują spokój, czy realnie wpływać na konkretne państw i narażać się z jednej strony na chaos polityczny a z drugiej na krytykę państw afrykańskich, które są mocno przewrażliwione na punkcie ewentualnego mieszania się w ich wewnętrzne problemy – agencja Reutera.
Republika Kongo uzyskała niepodległość w 1960 r. i przez wiele lat rządził polityczny reżim, który określany jest mianem marksistowskiego. Zarzucenie tej ideologii ostatecznie nastąpiło w 1990 r. Ze względu na fakt, że stolicą jest Brazzaville, często państwo to nazywane jest Kongo-Brazzaville. Jest uważane za największego producenta ropy naftowej, choć obserwuje się w ostatnim czasie spadek wydobycia, co ma przełożenie na mniejsze dochody i problemy budżetowe.
Analizowane państwo leży nad Oceanem Atlantyckim i graniczy z Gabonem, Kamerunem, Republiką Środkowoafrykańską, Demokratyczną Republiką Kongo DRK oraz Angolą (Prowincja Kabinda). Powierzchnia kraju wynosi 342 tysiące kilometrów kwadratowych. Liczbę ludności szacuje się na 4 755 097 obywateli, a podział etniczny wygląda następująco: Kongo 48%, Sangha 20%, M’Bochi 12%, Teke 17%, mniejszości 3%. Ponad 41% obywateli nie ukończyło 14 roku życia. Oficjalnym językiem jest francuski. Większość mieszkańców to chrześcijanie.
Krystian Chołaszczyński
Źródło: P. Bondenga, Congo votes by landslide to allow third presidential term, 27 październik 2015, http://www.reuters.com/article/2015/10/27/us-congo-politics-idUSKCN0SL0JW20151027, [dostęp dn. 28.10.2015]; Congo CIA Factbook, https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/cf.html, [dostęp dn. 28.10.2015].