Frąckiewicz: Polska beznadzieja

Od niepamiętnych czasów, odkąd pierwszy polski komputer miał dostęp do globalnej sieci, można było dostrzec dwa archetypy Polaka w internecie. Pierwszy, istny husarz, spadkobierca Zawiszy Czarnego, dumnie prezentujący zasadę “Za wolność naszą i waszą”. Drugi jest wręcz jego przeciwieństwem: wstydzi się swojego pochodzenia, a to co dobre upatruje w szeroko pojętym zachodzie. Te archetypy istniały w internecie przez lata, ale należy mieć na uwadze że są to tylko archetypy. Po rosyjskiej agresji z lutego bieżącego roku wszystko się zmieniło – drugi typ, wstydzący się polskości […]

Frąckiewicz: Liberalny nacjonalizm w Stanach Zjednoczonych

Czytając “Wielkie złudzenie” Johna J. Mearsheimera widać jak wielkie wręcz znaczenie przypisuje autor nacjonalizmowi w Stanach Zjednoczonych. Amerykański politolog pisze: “Nacjonalizm głosi, że ludność świata jest podzielona na wiele różnych narodów złożonych z ludzi o silnym poczuciu lojalności grupowej (…) Co więcej członkowie danego narodu wykazują potrzebę maksymalizacji praw jego autonomii (…)”[1]. Dodaje on również na kolejnych stronach, że za nacjonalizm w dużym stopniu odpowiada m.in to co nazywa “poczuciem wyższości” narodów. Według przytoczonych wyżej słów, możemy śmiało określić nacjonalizm jako ideę, według której naród […]

Frąckiewicz: Profetyzm Juana Donoso Cortesa

Analizując teksty, a przede wszystkim mowy chyba najbardziej znanego hiszpańskiego konserwatywnego myśliciela politycznego, czyli Juana Donoso Cortesa, możemy zauważyć, że wizje które snuł w XIX wieku, wydają się obecnie bliskie lub nawet spełnione, a słowa które wypowiedział o swoich czasach są nadal aktualne. Analizując dzisiaj dosyć istotny aspekt konfliktu trwającego za naszą wschodnią granicą, czyli wojnę informacyjną widzimy co się dzieję w mediach. Polskie media przedstawiają tak naprawdę jedną narrację, w dużym skrócie i uproszczeniu opiera się to na hasłach typu “Kolejny sukces wojsk ukraińskich” […]

Frąckiewicz: Nostalgia za potęgą

Nacjonalizm w krajach postimperialnych jest dosyć specyficzny i z pewnością wyjątkowy, za przykład może służyć tutaj XX-wieczny nacjonalizm hiszpański. Dobry pogląd na to jak ludzie potrafią szufladkować i ignorować różnice daje popularna klasyfikacja ustroju Hiszpanii Franco jako faszystowskiego, gdzie każdy bardziej wnikliwy zobaczy znaczne różnice między ustrojem faszystowskim a “Caudillaje”. Obserwując nacjonalizm samego generalissimusa widzimy, że przybiera on kształt dążenia do wielkości narodu, nie ma on “cech negatywnych” jak rasizm, szowinizm i tym podobne. Można by rzecz, że nacjonalizm Franco jest ostatnim oddechem dawnego Imperium. […]