Połosak: Kolonializm, neokolonializm, dekolonizacja – wyjaśnienie zależności terytorialnych w stosunkach międzynarodowych

Kolonializm to sposób prowadzenia polityki przez wysokorozwinięte państwa, polegający na podporządkowaniu sobie i utrzymywaniu w zależności politycznej i ekonomicznej terytoriów słabo rozwiniętych. Nierzadko również polityce tej towarzyszy bezwzględna eksploatacja zasobów ludnościowych i surowcowych kolonii. Eksploatacja nie ma na celu jednak wyniszczenia i eksterminacji, a osiągnięcie maksymalnych korzyści materialnych przez kolonizatora. Kolonializm we współczesnym znaczeniu tego terminu sięga przełomu XV i XVI wieku, epoki pierwszych odkryć geograficznych. Przez ponad 400 lat dokonano podziału Ziemi pomiędzy mocarstwa kolonialne. Na początku XX wieku wielkie obszary Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej podporządkowane były kilku europejskim państwom kolonialnym, do […]

Kossecki: Społeczeństwo jako system cybernetyczny. Kolonializm. Neokolonializm

W tym rozdziale zajmiemy się analizą funkcjonowania społe­czeństwa, a w szczególności narodu, wykorzystując dorobek polskiej szkoły cybernetycznej i socjocybernetycznej. Jeżeli sterowanie będziemy rozpatrywać jako oddziaływanie obiektu sterującego – zwanego organizatorem – na obiekt sterowany, to polegać ono będzie na przenoszeniu energii i informacji. Procesy sterowania są przedmiotem badania cybernetyki. „Całkowite rozdzielenie przenoszenia energii od przenoszenia informacji nie jest możliwe, nie istnieje bowiem w procesach sterow­niczych przenoszenie informacji bez przenoszenia energii ani przeno­szenie energii bez przenoszenia informacji. Jednak za pomocą tej samej ilości energii można przenosić różne ilości informacji i na od­wrót – ta sama […]

Ziętek-Wielomska: Neokolonializm, czyli proletaryzacja państw i narodów. Jego powstanie i upadek

Neokolonializm stanowi bez wątpienia mocno udoskonaloną wersję kolonializmu, który charakteryzował się otwartym używaniem przemocy, a przez to był widoczny dla wszystkich – ofiar, „katów” i obserwatorów. Wszystko to czyniono jawnie, i to nawet w świetle prawa. Kolonie miały swój własny status uregulowany normami prawa międzynarodowego. Państwa kolonialne w drodze różnych porozumień przyznawały i uznawały swoje prawa do kolonii, terytoriów zamorskich, protektoratów, kondominiów etc. Przykładem tych praktyk była konferencja berlińska, zwana także konferencją kongijską, która odbywała się w latach 1884-1885 w celu ustaleniu podziałów aneksji terytorialnych w Afryce. Jednym z jej postanowień było choćby ustanowienie obszaru […]

Wielomski: Neokolonializm i biopolityka nad Wisłą

Ponad dwadzieścia lat temu w jednej z powstających wtenczas szkół niepublicznych dostałem propozycję prowadzenia zajęć z historii państwa i prawa. Kurs miał być dla studentów prawa, podczas gdy ja byłem z wykształcenia politologiem i na moich studiach zajęcia z tej tematyki zaczynały się wraz z Renesansem – gdy powstawały nowoczesne państwa – podczas gdy tutaj miałem prowadzić go zaczynając od Średniowiecza. Dlatego pierwsze zajęcia wymagały ode mnie nieco wysiłku i lektur w bibliotece. Piszę o tym, ponieważ pamiętam, że czytałem wtenczas między innymi stary, jeszcze […]

Graban: Czy antykolonializm na trwale wrośnie w nurt polskiej refleksji prawicowej? 

Nie do końca sobie jeszcze chyba zdajemy sprawę, jak głębokiego przewartościowania doznała polska myśl polityczna, a zwłaszcza jej prawicowa część, pod wpływem wydarzeń określanych mianem rosyjskiej agresji na Ukrainę z 24 lutego 2022 roku. Jeden z kierunków transformacji opisał Tomasz Terlikowski w książce „Czy konserwatyzm ma przyszłość? Koniec Europy, jaką znamy” wpisując się w modną ostatnio preferencję na rzecz przewartościowania podstaw polskiej szkoły geopolitycznej oraz liberalizacji i złagodzenia, zbyt surowych, jak twierdzi autor, wymogów światopoglądowych prawicowego credo. Umówmy się jednak, że Terlikowski nie wszystkich przekonał […]

Piętka: Rekolonizacja Libii i Syrii

Polityka polska – niezależnie od tego przez którą stronę dominującego w Polsce duopolu politycznego jest firmowana – bezwzględnie popiera politykę Zachodu nie tylko wobec Ukrainy, ale także Syrii i Afryki Północnej. Polskiej opinii publicznej przedstawiany jest tendencyjny obraz trwających tam konfliktów. Warto więc bliżej przyjrzeć się jakiego typu polityce udzielają poparcia władze RP[1]. Współczesne konflikty międzynarodowe są w znacznej mierze „wojnami medialnymi”, tzn. takimi, w których media nie tylko kreują przekaz propagandowy, ale wpływają na przebieg samego konfliktu. Marek Waldenberg – na przykładzie wojen w […]