Czytelnicy przypominają sobie zapewne samobόjczą śmierć francuskiego pisarza, historyka, wydawcy i dziennikarza, Dominika Vennera. Venner zastrzelił się w paryskiej katedrze Notre- Dame 21 maja 2013 r. (o tej sprawie informowaliśmy na naszym portalu: https://konserwatyzm.pl/artykul/10149/dominique-venner-popelnil-samobojstwo-w-katedrze-notre-dame, https://konserwatyzm.pl/artykul/10167/samobjstwo-dominika-vennera-albo-placz-achillesa, https://konserwatyzm.pl/artykul/10155/francuskie-komentarze-po-samobojczej-smierci-dominiquea-venn)

18 września br. na falach radia „Courtoisie” nadana została audycja prowadzona przez Emmanuela Ratier, jednego z najważniejszych we Francji koryfeuszy (zakamuflowanej) Nouvelle Droite. Ratier ma taką audycję raz w miesiącu, zawsze w środy.

Emmanuel Ratier urodził się w 1957 roku. Jest znanym spiskologiem, wydawcą i księgarzem. Wydaje periodyk „Fakty i Dokumenty” poświęcony kulisom życia politycznego V Republiki; jest rόwnież właścicielem księgarni „Facta”.

Ratier – obok Alaina de Benoist – jest głόwnym we Francji promotorem eurazjatyckiego myśliciela pochodzenia wielkoruskiego, Aleksandra Dugina. Dugin jest we Francji częstym gościem – doskonale mόwi po francusku.

We wspomnianej audycji udział wzięły osoby, ktόrych nazwiska pragnę pominąć ze względόw osobistych. W audycji zostało miarodajnie powiedziane co następuje.

Bez najmniejszego wątpienia Dominique Venner postanowił popełnić samobόjstwo już kilkadziesiąt lat temu. Twierdził, że „nie chce czekać aż śmierć przyjdzie po niego, ale samemu pragnie wybrać jej moment”.

O jego zamiarach doskonale wiedzieli zarόwno bliscy, jak i przyjaciele, ktόrzy przecież odegrali niezłą komedię 21 maja 2013 r., kiedy to – symulując zaskoczenie – oznajmili całej francuskiej prawicy o tym tragicznym wydarzeniu. Ludzie ci są neopoganami i kryptopoganami, z czym się nie kryją i nigdy się nie kryli.

Venner – jak się okazuje – był pod wrażeniem pogrzebu Jeana Mabire’a (1927-2006) i poprosił osobę, ktόra zorganizowała ten pogrzeb o zrobienie tego samego w jego przypadku. Wspόlnie ustalili szczegόły ceremonii. Człowiek ten był – po pogrzebie Vennera na paryskim cmentarzu Père-Lachaise – przesłuchiwany przez policję, ktόra pytała go m.in. o to, czy przyjaciele Vennera usiłowali przeszkodzić jego planom.

Przypomnijmy, że Jean Mabire był autorem poczytnych powieści przygodowych sławiących walkę francuskich ochotnikόw Waffen-SS na froncie wschodnim. Był kryptopoganinem i normandzkim regionalistą. Opiekował się grupą chłopcόw biorących się, w nadmiarze wyobraźni, za Wikingόw. Niektόrzy z nich przybierali norweskie imiona.

Z tego wszystkiego jasno wynika, że gest Dominika Vennera nie miał nic wspόlnego z jakąś wyimaginowaną „obroną Termopliόw” i że był wyłącznie aktem buntu przeciw prawu naturalnemu.

Dominique Venner nie może więc być uznany za obrońcę cywilizacji. Przeciwnie – wystąpił czynnie przeciw jednej z jej podstawowych reguł.

Zauważmy, kto we Francji broni samobόjstwa Vennera. Neopoganie, gnostycy, Nouvelle Droite, były mason z tytułem markiza i kapłan usunięty z tradycyjnej kongregacji za popieranie liberalizmu.

Mam nadzieję, ze niedyskrecja ludzi związanych z Vennerem i słowa, które zostały „wypaplane” na falach radiowych otworzą oczy wszelkiej maści „obrońcom Termopilόw”, ktόrzy jakimś dziwnym trafem na ogόł zapominają o Roncevaux.

Antoine Ratnik

a.me.