Zastanawiam się, czy środowisko skupione wokół „GazPol” nie wypełnia tej samej roli i nie znajduje się w tem samej sytuacji co amerykańscy neokonserwatyści w latach ’70 w stosunku do tradycyjnych konserwatystów.

Prof. Claes G. Ryn, autor anty-jakobińskiego traktaciku pt. „The New Jacobinism: America As Revolutionary State”, tak przedstawia wędrówkę neocons na prawą stronę:

„Ci wojownicy Zimnej Wojny byli w większości liberałami o specyficznej odmianie ideologicznej gorliwości: wielu z nich przybyło ze skrajnej lewicy. Przeciwstawiali się komunizmowi ponieważ mieli własne uniwersalistyczne cele i nie znosili żadnej konkurencji. Ci rzecznicy jedynego słusznego modelu dla wszystkich społeczeństw byli w stanie stworzyć sojusz z konserwatystami, którzy w trakcie Zimnej Wojny doszli do przekonania, że bycie konserwatystą oznacza zawsze przyjęcie jastrzębiej i asertywnej postawy w polityce zagranicznej”

Czyż nie jest uprawniona analogia pomiędzy naszymi rodzimymi socjaldemokratycznymi patriotami a neokonami?

W ostateczności, działalność jednych i drugich oraz ich myśl daleka jest od katolickiej i kontrrewolucyjnej ortodoksji, która jest jedyną godną podstawą jakiejkolwiek prawicowej reakcji politycznej.

Jest to w zasadzie wysiłek na rzecz urzeczywistnienia zasad „cywilizacji Oświecenia”, a nie (w co błędnie wierzy wielu konserwatystów) „tradycyjnych zachodnich wartości” tudzież założeń aksjologicznych cywilizacji chrześcijańsko-klasycznej.

Nasi insurekcjoniści nie atakują istoty Oświecenia i bękarta zwanego „demokracją”, lecz atakują to co wg nich jest wypaczeniem Rewolucji. Stąd ciągła śpiewka o „zagrożeniu demokracji” w „totalitarnym państwie PO”.

Trzeba się wyzbyć tej zarazy bądź otoczyć ją kordonem sanitarnym.

Michał Krupa

Przy okazji polecamy numer Pro Fide, Rege et Lege poświęcony amerykańskim neokonserwatystom – do kupienia tutaj.

aw