Drogi Czytelniku. Jeżeli jesteś monarchą, wodzem, prezydentem, szefem rządu, szefem dyplomacji, ministrem wojny, naczelnym wodzem, bądź szefem sztabu generalnego, to ten ANTYPORADNIK jest skierowany właśnie do Ciebie. Uniknięcie podanych błędów pomoże Ci zbudować mocarstwo, które zapisze się na kartach historii. Do dzieła drogi Czytelniku!

Gospodarka

Napoleon mówił „Do wojny potrzeba trzech rzeczy: Pieniędzy, pieniędzy i jeszcze raz pieniędzy”. Najważniejszym czynnikiem mającym wpływ na Twoją gospodarkę jest ustrój. Przekonał się o tym Związek Radziecki, którego sprzęt najlepszy był… na deskach kreślarskich biur projektowych. T-34 być może byłby najlepszym czołgiem II WŚ, gdyby powstał w kapitalizmie. Powstał w socjalizmie, co oznaczało, że części były niesolidnie wykonane, a poziom produkcji do jakiej doszła sowiecka zbrojeniówka wynikał z dostarczenia spawarek z USA. Znając niemieckie czołgi Pz III i IV z sojuszniczych testów poligonowych, wprowadzili 3-osobowe wieże dopiero w T-34-85, który powstał pod koniec 1943. Sowieccy pancerniacy woleli Shermany z Lend-Lease.

Najmniej efektywnym radzieckim czołgiem był jednak T-35. Mając pięć wież dowódca nie był w stanie kierować ich ostrzałem. Podobne czołgi mieli tylko Francuzi (400 czołgów Char B1), Brytyjczycy (1 czołg Independent) i Niemcy (5 czołgów Neubabfahrzeug)

Podobnie katastrofalnie sytuacja wyglądała w lotnictwie. Radzieccy piloci musieli latać na Łagg-3 i Jakach-9, których uzbrojenie w działko kal.45mm. skutkowało osłabieniem części konstrukcji. W skrajnym przypadku rozlatywały się w powietrzu. Mieli dla nich alternatywę w postaci I-185, które były cenione przez oblatywaczy. Alokacja zasobów błędna była również w lotnictwie bombowym, które nie posiadało porządnego bombowca strategicznego. Większość wyposażenia Dalnoj Awiacji stanowiły taktyczne bombowce Ił-4 o udźwigu 1,5 t, a strategicznych bombowców Pe-8 było… 36.

Kolejnym państwem o nieprawidłowym wykorzystaniu zasobów była narodowosocjalistyczna III Rzesza. Dotyczyło to zamówień dla każdego rodzaju wojsk tj. Heer (wojsk lądowych), Kriegsmarine (marynarki wojennej) i Luftwaffe (sił powietrznych). Czołgi ciężkie sprawdzające się na rozległych stepach Rosji nie nadawały się do walk w zurbanizowanej i poprzecinanej rzekami Europie. Były koszmarem logistyków, co wynikało z wysokiego zużycia materiałów pędnych oraz konieczności poruszania się mostami o odpowiednim udźwigu (80 ton).

Kriegsmarine w ramach planu Z planowała zamówić 10 pancerników, 3 krążowniki liniowe (okręty o uzbrojeniu pancerników, lecz mniej opancerzone i szybsze), 4 lotniskowce, 15 pancerników kieszonkowych, 13 lekkich krążowników, 68 niszczycieli i 90 torpedowców. Jak pokazała poprzednia wojna, ciężkie okręty straciły swoją przydatność, a nawet na lekkich Kriegsmarine nie była w stanie działać.

Nawet Luftwaffe dostawała sprzęt niepozwalający w pełni wykorzystać jej potencjał. Dowodem na to jest brak bombowców strategicznych (Lancaster, B-17, B-24, czy B-29) w linii. Fw 200 Condor był używany jako bombowiec morski, a He 177 Greif nie wyszedł poza prototyp. Były one konieczne do bombardowania zakładów ewakuowanych za Ural (Czelabińsk, Niżnyj Tagił)

Przedwojenna Polska będąc państwem etatystycznym też źle zarządzała produkcją. Polski przemysł eksportował PZL P.24 do Rumunii, Bułgarii, Grecji i Turcji, a WP otrzymywało PZL P.11

Większość mocy produkcyjnych i potencjału intelektualne projektantów poszło na bombowiec PZL.37 Łoś oraz projekt jego rozwinięcia PZL.49 Miś, do których nie było planów użycia. Skutkiem tego większość bombowców użyto do bombardowania kolumn pancernych WH.

80 lat później polska zbrojeniówka znajduje się w jeszcze gorszym stanie w stosunku do sąsiadów niż przed wojną. Dowodem na to jest jakość uzbrojenia i sprzętu WP. Podstawą wojsk zmechanizowanych są muzealne BWP-1, a pancerne wciąż mają T-72M1.

Marynarka wojenna posługuje się okrętami podwodnymi Kobben z lat 60. oraz fregatami Oliver Hazard Perry z lat 70. Sprzęt jest niewymieniany z powodów politycznych. Nie da się zbudować dużego okrętu w przeciągu jednej kadencji.

Siłom Powietrznym brakuje rakiet OPL. Patrioty zamówione w bratnim kraju dojdą za kilka lat. Gen. Tomasz Drewniak ujawnił, że gry wojenne wykazały, że Polska straci lotnictwo w ciągu 4 (!) godzin.

Zamówienia, które już są przeprowadzane, są zbyt małe i powolne. W 2015 roku zaczęto zamówienie na 120 armatohaubic samobieżnych Krab na czas 10 lat. Obecnie [rok 2018] WP otrzymało 24 AHS Krab, które wystarczą na zaopatrzenie jednego dywizjonu artylerii. WP na 11 brygad i 3 dywizje potrzebuje łączenie 14 dywizjonów Krabów, tj. 336 AHS.

Dyplomacja

Zadaniem dyplomatów w celu zapewnienia bezpieczeństwa jest powiązać swoje państwo odpowiednimi sojuszami.

Niemcy przekonują się o tym z każdą wojną. Pierwszą przegrali, ponieważ sprowokowali USA. W 1915 fetowali dowódcę, który storpedował Lusitanię, a dwa lata później zaproponowali Meksykowi (!) pomoc w ataku na USA i zdobyciu ich południowych stanów. Skutkiem było przybycie US Army do Europy, co ostatecznie przeważyło szalę zwycięstwa na stronę ententy. Podczas następnej stracili wizerunek do dziś, poprzez chwalenie się zabijaniem Żydów. Mądry Stalin tylko raz pochwalił się swoimi zbrodniami. W 1941 przy Churchillu przyznał ilu kułaków zamordował – kilka milionów. To miało sprawdzić rozmówcę jako partnera w interesach.
Innym narodem którego kadra kierownicza nie wyjąca wniosków jest Polska, jako państwo marnujące okazję by siedzieć cicho.

Oba główne powstania XIX wieku zostały wywołane ze wsparciem WB która chciała osłabić Rosję i jednocześnie przejąć jej rynek od polskich towarów. W 1920 śmiertelnym błędem było pozwolenie przetrwania rakowi komunizmu. Emisariusze Piłsudskiego zawierali rozejmu z ludźmi Lenina. Wykorzystywał je na pokonywanie białych.

W 1938-1939 sanacja nie zmarnowała okazji do przegranej. Józef Beck zaangażował się w obronę Wolnego, właściwie niemieckiego Miasta Gdańska. WMG było najbardziej nazistowskim obok rodzinnego Hitlerowi, Linzu miastem. Polska miała zagwarantowany tranzyt przez jego linie kolejowe i port. Gdyby doszło do jakiejś blokady, to od lat 20 polski naród budował Gdynię, która była największym portem na Bałtyku. To skutecznie zagłodziłoby Gdańsk.

Oferta dołączenia do paktu antykominternowskiego też nie była niekorzystna. Komunizm był głównym wrogiem Polski i Polaków. Pokazał to w agresją w 1920, napadami granicznymi w latach 1921-1924, antypolską propagandą Kominternu, a przede wszystkim ludobójstwem dokonanym w 1938. W żadnych ościennym państwie Polacy nie mieli takich problemów, a już nie w Niemczech i Wolnym Mieście Gdańsku – de facto też Niemczech.

Wojskowymi korzyściami z udziału w osi było opóźnienie wojny i niemiecka pomoc dla sojuszników. Dostawali oni czołgi, samoloty i technologie. Przykładowo Finlandia otrzymała czołgi i samoloty. Z Francji do Polski przyszły tylko 53 czołgi, a z WB nic.

Jeżeli liczyliście, że kolejne polskie rządy wyciągnęły wnioski z tego to muszę was rozczarować. Polska powtarza je. W polityce zagranicznej jest to naiwna wiara w zachód. Podczas jednoczenia Niemiec [właściwie wchłaniania NRD przez RFN] Polska miała możliwość je zablokować poprzez ujawnienie kwestii braku traktatu pokojowego, reparacji oraz mniejszości. W ramach wstępowania do NATO rząd SLD wysyłał WP do amerykańskich wojen kolonialnych. Poparł naloty USA na Jugosławię odpierającą albańskich zbójów z UCK. Wziął udział w agresjach na Irak i Afganistan [przeciw tym samym talibom zbrojonym w latach 80. przez USA przeciw ZSRR]. Obecnie Ukrainy dostaje z Warszawy miliard, których większość zostaje zdefraudowana [ukradziona i zmarnowana]. Pół biedy gdyby ocalałe pieniądze przynosiły zyski, lecz ideologią panującą Kijowa jest wojujący nacjonalizm [banderyzm], który jest de facto wymierzony w Polskę.

Pycha

Nieprzypadkowo jest pierwszym grzechem głównym, a Pismo Święte to bardzo mądra książka. Zastanawiałem się nad umieszczeniem jej na początku, za względu na jej powszechność.
Przekonuje się o tym każdy gracz, który próbuje podbić Afganistan. Brytyjczycy próbowali trzy razy. Dwa przegrali. W 1842 ruszyli by usunąć wpływy rosyjskie. Ostre zimy oraz ciągły opór Afgańczyków zmusiły jednak wojska brytyjskie do opuszczenia Afganistanu w styczniu 1842 roku. Podczas odwrotu Brytyjczycy wpadli w pułapkę i zostali zdziesiątkowane przez afgańskie plemiona. Wydostał się tylko ranny dr William Brydon.

Niemal 150 lat później Armia Radziecka wkroczyła tam w celu wsparcia tamtejszego komunistycznego rządu. Przez 9 lat próbowali pokonać mudżahedinów. Sowieci mieli tam 81 000 żołnierzy, 90 000 funkcjonariuszy KBG i 5 000 funkcjonariuszy MSW (takie gorsze KGB). Przyczyny porażki są podobne do poprzednich: Górski teren, doktryna niedostosowana do warunków, armia oparta o pobór niewolników, determinacja miejscowych w ramach świętej wojny. W takim układzie porażka była nieunikniona.

Ostatnią taką przegraną Rosjan była wojna czeczeńska. Kwintesencją niekompetencji oficerów SZ FR był szturm Groznego czołgami, by dać miasto w „prezencie” urodzinowym ministrowi obrony.

Amerykanie, którzy wspierali talibów przeciw sowietom, całym NATO zaangażowali się w wojnę z nimi. W tę pułapkę wpadło łącznie ponad 30 państw, których generałowie i dyplomaci nie wyciągnęli wniosków z dotychczasowych wojen. Powtarzają przegraną w Wietnamie, gdzie ponieśli klęskę w podobny sposób.

Mogli jej uniknąć rozwiązaniami politycznymi, nie chcieli rozszerzyć działań na Wietnam Północny (komunistyczny) oraz nie byli przystosowani mentalnie do warunków tego typu wojny [US Army szkoliła się do globalnej wojny z ZSRR i jego bratnimi krajami]. Powtórzyli przy tym wszystkie błędy Francuzów.

Ho Chi Minh uważał Francję za mniejsze zagrożenie od Chin, lecz Francuzi tworzyli marionetkowe państwa w Wietnamie jako przeciwwagę, dla jego rządów. Truman uwierzył francuskim doniesieniom o szerzeniu się komunizmu [Viet Minh nie walczył za komunizm, a o niepodległość]. Co ciekawe Ho odbywał spotkania z oficerami OSS [amerykańskiego wywiadu, obecnie CIA]. Oddziały amerykańskie stały sparaliżowane w bazach. Większość starć była zainicjowana przez Wietnamczyków. Tylko jeden batalion miał dowódcę, który zaszył się z nim w dżungli skąd przeprowadzał rajdy i zasadzki na komunistyczne oddziały.

Doktryna

Może się wydawać, że każda armia jest zdolna do tych samych zadań. W żadnym stopniu. Naczelne dowództwa tworzą strategie działania na podstawie zagrożeń z jakimi ich państwu będzie się stykać.

Napoleon w Rosji przegrał właśnie dlatego, że działał jak w poprzednich kampaniach. W Europie zachodniej zaopatrzenie pozyskiwał na miejscu. W Rosji nie było gdzie go pozyskać. To oznaczało konieczność odwrotu trasą opustoszałą z zapasów.

Ta sama różnica występuje między atakiem, a obroną. Przekonał się o tym Stalin 22 czerwca 1941 o 4:00. Armia Czerwona była szkolona nie do obrony, a ataku. Historycy dyskutują o czasie potencjalnego ataku. Najważniejszy jest jednak sposób postępowania AC, ponieważ atak i obrona wymagają różnych przygotowań.

Obrona wymaga umocnień oraz głębokiego urzutowania swoich sił oraz wycofania logistyki poza zasięg uderzeń. Atak wymaga usunięcia przeszkód, przygotowania składów z zaopatrzeniem jak najbliżej linii frontu oraz doprowadzenia dróg po zaopatrzenie.

W tym czasie RKKA jako jedne z nielicznych wojsk posiadała czołgi pływające (T-37, T-38 i T-40) – do forsowania Wisły, Odry, Łaby, Renu i Sekwany; czołgi szybkobieżne (seria BT) – na niemieckie drogi oraz ciężkie (T-35, SMK, KW-1 i KW-2) – do niszczenia umocnionych stanowisk. O przygotowaniach do ataku świadczyła ustawianie pocisków artyleryjskich przy działach. Nie mogą one leżeć wrażliwe na każde naruszenie zapalnika.

Mentalność

Byt określa świadomość mówił Karol Marks. W naszym zagadnieniu położenie określa świadomość, a świadomość skutkuje wykorzystaniem lub zmarnowaniem uwarunkowań w jakich się znajdujemy.

Z powodu pogardy do untermenschów przegrał krucjatę antybolszewicką. W 1941 ZSRR był najbardziej obrzydliwym i zbrodniczym państwem świata. Stalin miał za sobą wymordowanie 15 milionów kułaków [pracowitych gospodarzy] na Ukrainie i Powołżu, 8 milionów ofiar wielkiego terroru, 100 tysięcy ofiar operacji polskiej NKWD, 1,6 miliona wysiedleńców z Polski, krajów bałtyckich i Besarabii. Jeszcze gdy Niemcy przekraczali granicę ZSRR, NKWD przeprowadzał masakry więzienne. Do liczby ofiar dochodzą jeszcze zbrodnie Włodzimierza Iljicza Lenina: 5 milionów ofiar komunizmu wojennego

Z tego powodu czerwonoarmiści zabijali oficerów, politruków, czekistów i poddawali się Niemcom tysiącami. Nie chcieli ginąć za tyrana. Można było z każdego narodu zniewolonego przez żydokomunę sformować po armii antykomunistycznej. Dowodem na to jest przebieg formowania takich formacji pod koniec wojny.

Hitler zgodnie z Mein kampf podjął plan wymordowania byłych niewolników Stalina, by na ziemie po ZSRR sprowadzić osadników z Europy zachodniej. Morzenie jeńców głodem i rabunkowa eksploatacja wywołały opór i uratowały Stalina. Mógł on pokazywać się jako ojciec narodu i jedyny zdolny do ich uratowania. Postawienie się w roli wyzwoliciela skutecznie neutralizowałoby pozostałe problem wojsk osi. W razie niepowodzeń zostawała możliwość pomocy chętnych miejscowych.

W 1968 Czechosłowacja pod rządami Alexandra Dubčeka zaczęła wprowadzać socjalizm z ludzką twarzą. Brak cenzury, ograniczenie władzy tajnej policji, wolne wybory, wielopartyjność i wolność przemieszczanie się była ciosem w system komunistyczny reprezentowany przez ZSRR Leonida Iljicza Breżniewa. Ten system miał jedne sposób na wszystkie problemy: przemoc.

W nocy z 20 na 21 sierpnia 1968 do Czechosłowacji zaczęły wkraczać wojska Układu Warszawskiego [ZSRR, Polska, Węgry i Bułgaria] liczące 450 tys. żołnierzy i 6500 czołgów. Reformy zostały powstrzymane, socjalizm został obroniony. Generalnym sekretarzem KSČ został Gustav Husak. Skutki każdej bratniej pomocy z ZSRR [jeszcze agresja na Węgry w 1956] lub pacyfikacji przez wewnętrzne siły [Stan wojenny 1981] były katastrofalne dla miejscowych niewolników komunizmu. Tu zostaje tylko zacytować znanego zdrajcę ZSRR Wiktora Suworowa:

Udzielać rad innym ma prawo tylko taki kraj, do którego ludzie ciągną ze wszystkich zakątków świata. A kraj, z którego ludzie uciekają pieszo, czołgami, balonami własnej roboty albo najnowszymi myśliwcami ponaddźwiękowymi, z którego uciekają przez pola minowe i pod lufami broni maszynowej, zwodząc sfory psów granicznych – taki kraj nie ma prawa pouczać nikogo.

Zacznijcie od siebie. Spróbujcie stworzyć takie warunki, w których ludzie nie będą ryli podziemnych korytarzy szukając sposobu ucieczki. Wówczas dopiero będziecie mieć prawo do udzielania rad. I to nie czołgami, lecz słowem. A przede wszystkim własnym przykładem.

Zakończenie

Drogi czytelniku. Jeżeli przeczytałeś ze zrozumieniem ten poradnik oraz nauczyłeś się historii na akademii wojskowej, to możesz uniknąć ww. błędów. Teraz spakuj plecak i WPIERIOD!

Jeremi Cierzniakowski

– – –
Bibliografia
Red. Leszek Będkowski – Operacja „Barbarossa”, POLITYKA
Red. Leszek Będkowski – Dzieje Rosjan, POLITYKA
Mark Sołonin – Na uśpionych lotniskach, Rebis, Warszawa 2009
Wiktor Suworow – Dzień „M”, Rebis, Poznań 2008
Wiktor Suworow – Żołnierze wolności, Z chomika Valinor, Warszawa 1998
Rafał Ziemkiewicz – Jakie piękne samobójstwo, Fabryka Słów, Lublin 2014
Rafał Ziemkiewicz – Złowrogi cień Marszałka, Fabryka Słów, Lublin 2014
Piotr Zychowicz – Pakt Ribbentro-Beck, Rebis, Warszawa 2012
http://www.historycy.org/historia/index.php/t18779…
http://www.defence24.pl/artyleryjski-kontrakt-stul…
http://www.defence24.pl/kraby-wespra-polskie-dywiz…
http://web.archive.org/web/20160304125338/http://m…