Współpraca europejska i sama Unia Europejska znalazły się dziś na historycznym zakręcie. Wprowadzenie jednej waluty w krajach niestanowiących wspólnie optymalnego obszaru walutowego wywołało kryzys gospodarczy, który stał się problemem dla całej Europy. Zwolennicy jednej waluty chcą wykorzystać tę sytuację do zmniejszenia kompetencji państw narodowych – mimo, żeunia walutowa okazała się barierą rozwoju gospodarczego. Taki kurs polityczny prowadzi na manowce współpracy europejskiej – skuteczną drogą dla Europy jest bowiem solidarność i różnorodność, a nie centralizacja.
Pakt fiskalny – ostatni z do tej pory podjętych kroków w kierunku federalizacji Unii Europejskiej – oznacza złamanie pierwotnych założeń unii walutowej, tym samym więczwalnia nasze państwo z wszelkich zobowiązań w tym zakresie. Jednak obecne władze Rzeczypospolitej zamiast wykorzystać tę sytuację do zwiększenia zakresu decyzji naszego państwa – podpisały pakt fiskalnyi dążą do jego ratyfikacji. W sytuacji, gdy Polska ciągle należy do państw Unii Europejskiej zachowujących walutę narodową – rząd w ogóle nie musiał odnosić się do tej umowy. Jedynym i fatalnym sensem jej podpisania przez Polskę staje się oficjalna zgoda na wprowadzenie nowych reguł unii walutowej, ograniczenie w ten sposób pola decyzji społeczeństwu i przyszłym władzom Rzeczypospolitej i doprowadzenie do likwidacji naszej waluty narodowej.
Zarówno rezygnacja z samodzielności walutowej, jak i zgoda na przyszłą zewnętrzną kontrolę nad polskim budżetem, to działania wprost godzące w interesy kraju: naruszające możliwości konkurencyjne naszej gospodarki, zagrażające poziomowi życia polskich rodzin, ograniczające kompetencje naszego państwa do definiowania swoich potrzeb społecznych. Niepoważne jest usprawiedliwianie tego chęcią pozostania w Europie „pierwszej prędkości” – gdyż o „prędkości” poszczególnych krajów, regionów i grup państw w Europie stanowi ich wzrost gospodarczy, a nie recenzje polityków najsilniejszych państw.
Stwierdzając zatem, że zmiana reguł unii walutowej wygasza wcześniejsze zobowiązania naszego państwa w tym zakresie, apelujemy do wszystkich środowisk politycznych i społecznych o publiczne potwierdzenie tego faktu, a w pierwszym rzędzie – o podjęcie działań przeciw ratyfikacji paktu fiskalnego przez Polskę.
Jan Abgarowicz – przedsiębiorca
Marian Banaś – wiceminister finansów w latach 2005-08
dr Marek Dobrowolski – prawnik-konstytucjonalista, członek Zarządu Klubu Inteligencji Katolickiej w Lublinie
dr Dariusz Grabowski – ekonomista, poseł do Parlamentu Europejskiego 2004-09
Marek Jurek – marszałek Sejmu w latach 2005-07
dr Krzysztof Kawęcki –prorektor Wyższej Szkoły Menedżerskiej
Tadeusz Majchrowicz – wiceprzewodniczący Komisji Krajowej NSZZ Solidarność
prof. Tadeusz Marczak – kierownik Zakładu Studiów nad Geopolityką Uniwersytetu Wrocławskiego
Zdzisław Maszkiewicz – przewodniczący Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność” w Radomiu
dr Cezary Mech – pierwszy prezes Urzędu Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi
prof. Andrzej Nowak – redaktor naczelny „Arcanów”
Marian Piłka – wiceprzewodniczący sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych w latach 2005-07
prof. Wojciech Roszkowski – ekonomista, członek Rady Centrum Adama Smitha
Janusz Szewczak –główny ekonomista SKOK
dr Marian Szołucha – ekonomista, z-ca redaktora naczelnego kwartalnika „Myśl.pl”
prof. Artur Śliwiński – ekonomista, wydawca „Europejskiego Monitora Ekonomicznego”
Małgorzata Żaryn – zastępca redaktora naczelnego „Na Poważnie”
prof. Jan Żaryn – historyk
prof. Jerzy Żyżyński – ekonomista, poseł na Sejm RP
