Partia ta jeszcze do niedawna nie wyróżniała się zbytnio na rodzimej scenie politycznej, ot, kolejna fronda z szeregów PiS-u, tworzona przez grupę działaczy niezadowolonych z wewnętrznych stosunków w partii. Pomimo opuszczenie szeregów formacji Jarosława Kaczyńskiego, członkowie PJN-u mentalnie wciąż zakotwiczeni byli w świecie wartości partii-matki. Wystarczyło spojrzeć w rozmarzone oczy Elżbiety Jakubiak, aby dostrzec w nich majaczącą charakterystyczną sylwetkę tragicznie zmarłego szefa, Paweł Kowal zaś nieprzerwanie rozwijał prometejskie koncepcje rodem sprzed 1939 roku, mające wskrzesić Polskę Jagiellonów. Nihil novi, zdawać by się mogło.

Sytuacja uległa jednak pewnej zmianie po opuszczeniu statku (a raczej szalupy) przez panią kapitan. Joanna Kluzik-Rostkowska dokonała samotnego abordażu na wrogą armadę Platformy… i popłynęła wraz z nią dalej. Na pozostałych w szalupie padł blady strach, czyżby najbliżsi współpracownicy, mieniący się ideowymi spadkobiercami śp. Lecha Kaczyńskiego, zostali cynicznie użyci do osłabienia siły politycznej, którą tamten współtworzył? Biorąc pod uwagę zachowanie byłej pani kapitan, odpowiedz musi być twierdząca.

Partia jednak została, a rzeczywistość, jak wiadomo, nie znosi próżni. Małą szalupą na wzburzonym morzu polskiej polityki zainteresował się mecenas Roman Giertych. Per procura. Od czego dawni akolici z MW? Stara metoda, najpełniej rozwinięta przed II wojną św. przez narodowo-radykalną Falangę, polegająca na opanowaniu funkcjonujących na scenie politycznej partii i stronnictw, okazała się znowu pomocna. Jeżeli nie wyszło pod własnym szyldem, warto spróbować pod cudzym, co z tego, że ton w PJN-ie nadają wciąż ludzie o przekonaniach centropisowskich. A może po wyborach pojawi się szansa na gremialne zasilenie Platformy? Obawiam się jednak, że cały ten misterny plan nie rokuje większych nadziei. Wyborcy mając bowiem do wyboru PiS i neo-PiS, wybiorą pierwszą opcję, wszak od dawna wiadomo, że oryginał jest lepszy od kopii.

Maciej Motas

myslpolska.pl