Ksiądz biskup Richard Williamson wykluczony został (a nie „usunięty”) z Bractwa św. Piusa X (FSSPX).

Bezpośrednią przyczyną kroku Przełożonego Generalnego były kwestie dyscyplinarne.

Wykluczenie owo wpisuje się w trwającą od lat w łonie Tradycji debatę o rozumienie natury wspόłczesnego nam upadku i o właściwą postawę wobec kryzysu, ktόrego jesteśmy świadkami i zarazem ofiarami.

Od samego początku widoczne były dwie wrażliwości intelektualne.

Pierwsza, „konserwatywna”, uznawała aktualny kryzys za „kryzys w Kościele” i sięgała w swym poszukiwaniu rozwiązań zaradczych do czysto kościelnych, tradycyjnych, wyprόbowanych remediόw.

Konserwatyści uznają siebie samych za – nade wszystko – członkόw Kościoła (duchownych lub świeckich) i nie przywiązują nadmiernej wagi do kryzysu cywilizacji. Z tęsknotą spoglądają ku społeczeństwu, jakie znaliśmy przed 1789 rokiem. 

Wrażliwość druga, „falangistyczna”, to wrażliwość mniejszościowa, ktόrej zwolennicy sami siebie postrzegają jako solidarnych z imperatywem obrony Europy, z cywilizacją Zachodu i szukają remediόw na kryzys cywilizacji i na kryzys  w Kościele ( ktόry to kryzys rozumieją jako przede wszystkim wynik wdarcia się do Kościoła idei liberalnych przybyłych z obszaru cywilizacyjnego wraz z zepsuciem i kontaminacją wewnętrznego, już tym razem, materiału ludzkiego) w jakiejś formie powrotu do Średniowiecza, do zbiorowego rozmachu  oraz silnych wyrzeczeń o charakterze semi-zakonnym, ktόry charakteryzował krzyżowcόw pierwszej krucjaty.

Wrazliwość ta, jak już zanaczyliśmy-mniejszościowa,zdaje się pozostawać w pewnej sprzeczności z historycznie wyprόbowaną od sześciu wiekόw praktyką Kościoła.

Wykluczenie ks. bp. R. Williamsona (ktόry absolutnie nigdy nie był i nie jest „przywόdcą” wrażliwości „falangistycznej” – jest ona bowiem bardziej inklinacją ku pewnej formie honoru i brakiem zgody na mentalność burżuazyjną, niż jakimś  zwartym nurtem ideowym) należy postrzegać w ten właśnie sposόb.

Ktόra z tych wrażliwości jest słuszna?

Nie umiem na to pytanie odpowiedzieć – nie jestem ani teologiem, ani kanonistą.

Bractwo Św. Piusa X jest kongregacją kościelną erygowaną kanonicznie i rządzi się prawem kanonicznym, a także własnymi, zatwierdzonymi statutami, ktόrych nigdy nie studiowałem oraz studiować nie pragnę  – byłoby to bowiem  z mojej strony pretensjonalne.

O ile jednakże istnieje autentyczne niebezpieczeństwo łączenia wiary religijnej z postawą przenikniętą zbytnią troską o honor i o szlachetność, o tyle istnieje rόwnie silne niebezpieczeństwo oparcia się wyłącznie na ciepłej atmosferze rodziny katolickiej funkcjonującej jak społeczeństwo doskonałe.

Idealnym rozwiązaniem byłoby, gdyby w każdym z nas, i również w Tradycji wspόlistniał pokojowo „falangista” i „konserwatysta” (najlepszym zaś rozwiązaniem byłaby osobista świętość).

Ale wykluczenie ks. bp R. Williamsona nie jest w żadnym wypadku konfliktem w sprawach wiary.

Jest epizodem sporu o kształt cywilizacji, ktόry trwał będzie w Europie do samego końca, tzn., aż do przywrόcenia sytuacji rόwnowagi wewnątrz społeczeństwa politycznego, jaką znaliśmy przed 1789 rokiem, co wcale nie oznacza powrotu dawnych form społecznych i politycznych wraz z obecną w nich zarodkowo od sześciu wiekόw degeneracją.

Antoine Ratnik