Sprawca mordu na wyspie Utoya Anders Behring Breivik jest określany przez norweską policję mianem „prawicowego chrześcijańskiego fundamentalisty”. Od razu podchwytują to lewicowe i liberalne media, które od lat robią wiele, żeby terminy „prawicowy” i „chrześcijański” miały odpowiednią konotację. Całe zło tego świata to dzieło „prawicowego chrześcijańskiego fundamentalizmu”. A gdzie tkwią jego źródła? To proste – w doktrynie Kościoła katolickiego. Niedawno oglądałem hiszpański film „Agora” poświęcony losowi „postępowej filozofki” Hypatii, która pada ofiarą „chrześcijańskiego fundamentalizmu” w Aleksandrii na początku V wieku po Chrystusie. Ten sugestywny obraz jest kwintesencją mentalności europejskiej lewicy. Odziane w czarne ubiory bojówki chrześcijan (czyżby dla skojarzenia z SS?) szaleją na ulicach miasta, atakują niedobitki światłych pogan i Żydów. Jest i krwawy pogrom ( a jakże) oraz palenie ciał zabitych Żydów przez indywidua z krzyżami na piersiach. Tak przeciętny lewicy inteligent wyobraża sobie „prawicowy chrześcijański fundamentalizm”.

Dlatego przypadek Andersa Behringa Breivika jest dla lewicy nie lada kąskiem. No bo niby wszytko się zgadza – wygląd czystego „Aryjczyka” (blond bestia o niebieskich oczach) poglądy antyimigranckie, przynależność do Partii Postępu (norweska partia sprzeciwiająca się imigracji), treść dziwacznego manifestu, gdzie obwieszcza: „Czas dialogu się skończył. Daliśmy szansę pokojowi. Teraz nadchodzi czas zbrojnego oporu”. Niby się zgadza, gdyby nie parę innych faktów. Otóż, jak się okazuje, Breivik był w Partii Postępu tylko dwa lata, potem wstąpił do… masonerii (Loża Saint Johannes w Oslo). Rzecznik norweskiej masonerii potwierdził ten fakt. Co więcej, Breivik był z przekonań syjonistą i majaczył coś o Templariuszach, co także pachnie masonerią.

Tak więc, o wiele bardziej bliższe prawdy byłoby takie określenie – „prożydowski antymuzułmański syjonista i mason o sympatiach neonazistowskich ”. Przyznajmy jednak, że nie brzmi to zachęcająco, czyż nie lepiej więc użyć starego dobrego określenia „prawicowy chrześcijański fundamentalista”? Tyle tylko, że nie ma to nic wspólnego z rzeczywistością. Nie można być neonazistą i prawicowcem, nie można też być chrześcijańskim fundamentalistą i masonem. To się wzajemnie wyklucza.

Breivik uwielbiał przedstawiać swoje wizerunki w mundurze wojskowym z odznaczeniami, w fartuszku masońskim czy w pełnym uzbrojeniu. Z dużą dozą prawdopodobieństwa jest to człowiek chory psychicznie. Takich ludzi są tysiące, ale nie każdemu z nich udaje się  zrobić to, czego dokonał Breivik. Chorych i nawiedzonych nie brakuje nigdzie. U nas jednak tacy ludzie na razie rzucają fekaliami w tablice pamiątkowe, obnoszą się z namiotami po Krakowskim Przedmieściu, choć i był przypadek mordu w biurze PiS w Łodzi. Współczesna cywilizacja nie jest dobrym czasem dla słabych psychicznie. Bowiem to co dla bawiących się w politykę partyjnych buldogów i dla jeszcze bardziej bawiących się dziennikarzy jest śmieszne – dla maluczkich jest koszmarem. Odsetek niezrównoważonych psychicznie wzrósł u nas wielokrotnie, co widać gołym okiem. Jeśli u nas tak jest, to tym bardziej w krajach, w których „demokracja” i „mediokracja” niszczy ludzkie psychiki od wielu lat. Breivik to ofiara i morderca jednocześnie. To przestroga ku czemu prowadzi nas współczesna „cywilizacja”. I tak to należy traktować, a nie wciskać kit o „prawicowym chrześcijańskim fundamentalizmie”.

Jan Engelgard
[aw]