Wszyscy zgadzają się, że taniec, sam w sobie, jest moralnie obojętny, a tym samym, że nie jest sam w sobie grzeszny, i że taniec właściwego rodzaju, pod właściwym nadzorem może sam w sobie być niewinną, a nawet pożyteczną rozrywką. Jednakże, równie oczywiste jest to, że jest on bardzo często bliską okazją do grzechu z racji okoliczności, które towarzyszą tańcom, takich jak miejsce, czas, nieskromność, towarzystwo, nie wspominając już o zmysłowej naturze wielu tańców i bliskim fizycznym kontakcie, który jest bezpośrednim zagrożeniem dla cnoty czystości i stoi w całkowitej sprzeczności z szacunkiem, który należny jest ciału, jako świątyni Ducha Świętego.
Encyklopedia Katolicka z 1913 r. w ten sposób reasumuje nauczanie Kościoła:
„Niewątpliwie stare tańce narodowe, w których wykonawcy pozostają oddzieleni, zaledwie, jeśli w ogóle, trzymając partnera za rękę, podlegają etycznej cenzurze niewiele bardziej niż jakikolwiek inny rodzaj społecznych kontaktów. Jednak niezależnie od towarzyszącego im miejsca, późnych godzin, wydekoltowania, odprowadzania, itp. rzeczy, które są nagminne w tego rodzaju rozrywkach, tańce towarzyskie, chociaż mogą ewentualnie odbywać się z zachowaniem przyzwoitości i skromności, uważane są przez moralistów za obciążone, ze swej natury najwyższym zagrożeniem dla moralności. Do nich być może, lecz niewątpliwie jeszcze bardziej do balów maskowych winno stosować się ostrzeżenie Drugiego Soboru w Baltimore przeciw owym <modnym tańcom, które, przy dzisiejszym sposobie ich wykonania, obrażają wszelkie poczucie delikatności i przyzwoitości>” (Tom IV, s. 619).

Takie jest nauczanie Kościoła odnośnie tańca towarzyskiego, mimo że może być on formą sztuki. Musi on, przynajmniej zazwyczaj i dla większości młodych ludzi, być uważany za bliską okazję do grzechu śmiertelnego, a tym samym zabroniony. Jednakże, staromodne tańce i tańce ludowe, w których nie ma takiego intymnego kontaktu i łączenia w pary, ani niebezpieczeństwa złego towarzystwa, nie są bliską okazją do grzechu, a tym samym są dopuszczalne. Balet, jako forma sztuki i wyraz piękna może być dozwolony i dopuszczalny. Jednakże należy pamiętać, że jest to zmysłowa forma sztuki, taka, w której prezentowanie ciała może być okazją do grzechu zarówno dla wykonawców jak i widowni, w której próżność odgrywa ważną rolę, np. wymogiem jest nieprzeciętnie smukła sylwetka. Zatem nie jest to forma sztuki godna zachęty i wspierania.

 Jest rzeczą oczywistą, że współczesny taniec, jaki wykonuje się powszechnie w tych czasach, będąc zwierzęcy i skrajnie zmysłowy przez wyłączny nacisk jaki kładzie na rytm kosztem uporządkowanego, harmonijnego ruchu ciała, winien być zawsze wykluczany jako bliska okazja do grzechu ciężkiego ze względu na muzykę i taniec sam w sobie, jak również towarzystwo i inne okoliczności. Obejmuje to tańce do muzyki rockowej i tańce z akompaniamentem jazzowym (tj. tańce swingujące).
Jeśli jacyś młodzi ludzie są tak owładnięci szaleństwem tańca, że wahają się czy zaakceptować mądrość Kościoła w tej kwestii, to proponuję, aby przeczytali poniższy fragment świętego, który wolał łapać muchy na miód niż ocet, a którego zrozumienie sytuacji ludzi tak wyraźnie uwidacznia się w jego kierownictwie duchowym. Św. Franciszek Salezy miał do powiedzenia:

„Tańce i bale, są rzeczami obojętnymi z natury swojej; ale ich używanie, JAKIE DZISIAJ JEST ZAPROWADZONE, TAK SIĘ SKŁANIA KU ZŁEMU WSZELKIMI SWYMI OKOLICZNOŚCIAMI, ŻE WIELKĄ SZKODĘ PRZYNOSZĄ DUSZY. Odbywają się w nocy, wśród mroku i ciemności, a przez to łatwo może się wśliznąć coś zdrożnego, co lęka się światła, bo te zabawy są same w sobie bardzo podatne na zło. Prócz tego spędza się na nich długie godziny nocne, skutkiem czego traci się poranki następnych dni i co za tym idzie, Mszę św. i modlitwę poranną. Słowem – to jest zawsze nierozsądek zmieniać dzień na noc, światło na ciemności i dobre uczynki na płoche uciechy. Na balu każdy popisuje się próżnością, ta zaś bardzo usposabia do miłostek niebezpiecznych i nagannych, które łatwo powstają w tańcu. Mówię wam przeto o balach, jak lekarze mówią o grzybach: najlepsze z nich powiadają, na nic się nie zdadzą, a ja powiadam, że najlepsze bale nie są przecież dobrymi. Jeżeli chcecie jeść grzyby, dopilnujcie, żeby były dobrze zgotowane i jedźcie je bardzo mało: bo chociażby najlepiej były zgotowane, stają się trucizną, gdy spożyjemy je w zbytecznej ilości. Jeżeli przypadkiem nie będziecie mogli W ŻADEN SPOSÓB WYMÓWIĆ SIĘ OD PÓJŚCIA NA BAL; starajcie się, by taniec porządnie się odbywał we wszystkim, pod względem dobrych zamiarów, skromności, godności i przyzwoitości; TAŃCZCIE NAJMNIEJ ILE MOŻECIE, z obawy, aby serce wasze do tego się przywiązało (…) Te dziwaczne rozrywki, zazwyczaj są niebezpieczne; rozpraszają ducha pobożności, osłabiają moc woli, oziębiają świętą miłość bliźniego i budzą w duszy tysiące złych skłonności (…) Jako niektóre rośliny wciągają w siebie jad żmij, które się do nich przybliżają, TAK TAŃCE PRZYCIĄGAJĄ DO SIEBIE TRUCIZNĘ NAMIĘTNOŚCI LUDZKICH I POWSZECHNEGO ZEPSUCIA (…). Wówczas kiedy tańczyliście na balu, mnóstwo dusz gorzało w piekle, ZA GRZECHY POPEŁNIONE W TAŃCU, LUB ZA ZŁE NASTĘPSTWA, KTÓRE WYNIKNĘŁY Z TAŃCÓW” .

Ks. Peter Scott, FSSPX

http://www.facebook.com/pages/Ojcowie-Doktorzy-i-%C5%9Awi%C4%99ci-Ko%C5%9Bcio%C5%82a-o-ta%C5%84cach-damsko-m%C4%99skich/558148894212761