Wygląda na to, że Putin, rozpętując obecną wojnę na Ukrainie, popełnił katastrofalny błąd. Liczył na małą zwycięską wojenkę, a już w tej chwili widać, że skutki będą dla Rosji miażdżące i długookresowe. I nie chodzi tu o to jak rozwija się sytuacja militarna, bo pod tym względem, jak na trzy doby działań, postępy rosyjskich wojsk inwazyjnych, nie są całkiem małe. Plan jednak był inny. Według przecieków ujawnionych przez senatora Marco Rubio, w ciągu pierwszych 12 godzin operacji – siły rosyjskie miały całkowicie zapanować w powietrzu, w ciągu 36 godzin – zniszczyć środki łączność i centra dowodzenia sił ukraińskich, po 48 godzinach – okrążyć Kijów i zmusić rząd ukraiński do ucieczki, zaś do końca trzeciej doby zainstalować w Kijowie marionetkowe władze. W tej chwili widać, że to wszystko upadło i żaden punkt nie został do końca zrealizowany. Rosyjskie cele polityczne poniosły fiasko, głównie  za przyczyną postawy prezydenta Zełenskiego, który mimo amerykańskiej oferty ewakuacji, nie skorzystał z niej i pozostaje w Kijowie, co blokuje rosyjskie działania polityczne.

Jednocześnie Rosjanie nie są w stanie militarnie opanować Kijowa. Trzeba też przyznać, że ich działania w tym względzie wyglądały wyjątkowo dyletancko. Plan polegał na wysadzenia jednej wzmocnionej kompani sił specjalnych na lotnisku Hostomel pod Kijowem, która miała je zabezpieczyć i utrzymać do czasu dotarcia sił lądowych, a następnie miało nastąpić tam masowe lądowanie sił desantowych mających potem opanować newralgiczne punkty w Kijowie. To nie zadziałało i ta kompania (tylko ok. 200 ludzi) została otoczona przez ukraińską brygadę, zaś pasy startowe zniszczono, co  uniemożliwiło lądowanie tam samolotów. Nadejście rosyjskich kolumn zmechanizowanych zaczęło się opóźniać i lotnisko zostało odbite przez Ukraińców. Choć, dobę potem je odzyskano, to pasy startowe były już nie do użytku. Przypomina to trochę klęskę operacji Market Garden w 1944 roku, choć oczywiście w skali mikro. Tutaj była to  tylko jedna rosyjska kompania, która nie doczekała się w porę odsieczy,  zaś pod Eindhoven‑Nijmegen‑Arnhem były zaangażowane trzy dywizje i jedna polska brygada spadochronowa, czyli około 200 razy więcej żołnierzy. Trzeba jasno powiedzieć, ten rosyjski generał, który uzależnił powodzenie tak wielkiej i ważnej operacji od działań jednej kompanii specnazu, musiał być kompletnym durniem. Choć zapewne i Putin te plany znał i akceptował.

Nie jest zresztą pewne, czy nawet powodzenie tak ryzykownej operacji dałoby w efekcie pozytywny skutek polityczny, czyli zainstalowanie jakiejś marionetkowej władzy w Kijowie. Widać też, że wczoraj, wobec klęski tego planu, Rosja starała się uruchomić jakiś plan B, polegający na próbie opanowania Charkowa, drugiego głównego miasta Ukrainy, które do roku 1934 było stolicą Ukrainy, i tam powołanie jakiegoś marionetkowego pseudorządu. Okazało się jednak, że całonocne ciężkie walki o opanowanie miasta skończyły się dla rosyjskiej strony niepowodzeniem i także ten plan najpewniej upadnie.

To jednak nie koniec bardzo złych wiadomości dla Putina. Wczorajsza wielka ofensywa polityczna na Zachodzie, w której niepoślednią rolę odegrał rząd polski, doprowadziła do zmiany podejścia Niemiec, które przedtem nie zamierzały sięgać do poważnych sankcji względem Rosji. Obecnie Niemcy skapitulowały wobec nacisków i zakomunikowały o całkowitym odcięciu banków rosyjskich od systemu SWIFT, co uniemożliwi obsługę rosyjskiej wymiany walutowej i handlowej z zagranicą. Jest to kompletne odwrócenie wektorów niemieckiej polityki wschodniej. Ta Ostpolitik od roku 1969 opierała się niezmiennie na zasadzie Wandel durch Händel (zmiana przez handel), co oznaczało wpływanie na polityczne zmiany w krajach komunistycznych, a potem w Rosji, poprzez ofertę współpracy gospodarczej. Początkowo dawało to wielkie pozytywne rezultaty i korzyści Niemcom, łącznie ze zgodą na zjednoczenie i wycofanie wojsk radzieckich, ale ostatnio zaczęło bardziej służyć imperialnej polityce Rosji. I teraz to wszystko może się zakończyć. Na dodatek zamrożone zostaną rosyjskie rezerwy walutowe. W praktyce oznacza to sprowadzenie Rosji do pozycji Iranu lub Korei Północnej. Czy rosyjskie elity, społeczeństwo i sam Putin są na to gotowe? Wygląda, że nie. Reakcje z Moskwy są mocno histeryczne. Właśnie podano, że prezydent Putin spotkał się ministrem obrony Szojgu oraz szefem sztabu, generałem Gerasimowem,  i polecił im postawić siły strategicznego powstrzymywania w stan gotowości bojowej. Media rosyjskie cytują Putina: ”Kraje zachodnie nie tylko podejmują wobec naszego kraju nieprzyjazne działania w sferze gospodarczej, mam na myśli bezprawne sankcje, o których wszyscy dobrze wiedzą, ale także agresywne wypowiedzi wobec naszego kraju wypowiadają się najwyżsi urzędnicy czołowych państw NATO”. Z powodu sankcji i niepochlebnych wypowiedzi, Putin grozi wojną jądrową. Wątpliwe by taki szantaż się udał.

I tak oto, po raz kolejny w historii, mała zwycięska wojenka, wywołana za przyczyną potrzeb wewnętrznej polityki, zamienia się w koszmar. Nie tylko dla Putina, ale też i dla wszystkich mieszkańców Rosji. Nie po raz pierwszy coś takiego się w Rosji stało.  Trzeba przypomnieć, wywołaną przez  Rosję,  wojnę z Japonią w roku 1904. Parł do niej ówczesny minister spraw wewnętrznych  Plehwe, uważając że taka „mała zwycięska wojenka” jest potrzebna dla powstrzymania rewolucji. Wojna została przegrana i to stało się właśnie przyczyną rewolucji. Uruchomiony został proces, który doprowadził do rewolucji bolszewickiej w roku 1917. Do czego doprowadzi obecny kryzys? Czy Putin obroni swoją władzę, i jak długo?

Stanisław Lewicki