Zapałowski: Dywersyjna rola PiS. Rozważania w kontekście legislacyjnego morderstwa na polskim rolnictwie

Legislacyjne morderstwo polskiego rolnictwa, które dokonuje PiS wespół z lewicą ma jeszcze jeden bardzo ważny aspekt. Otóż na skutek tych obłąkanych pomysłów w niedługim czasie liczba rolników w Polsce będzie śladowa. W ten sposób zniknie jedna z ostatnich zwartych, w miarę zorganizowanych grup społecznych w Polsce, która przywiązana jest do tradycyjnych wartości. Wszak rolnik żyje w zgodzie z naturą, z cyklem czterech pór roku i dzięki codziennej ciężkiej pracy zbiera później plony. Wbrew temu, co wmawia nam PiSowska i lewacka propaganda rolnicy szanują i dbają […]

„Pod względem wojskowym Rosja może swobodnie przeprowadzić operację przeciwko Polsce” – z prof. Andrzejem Zapałowskim rozmawiają P. Bała i A. Wielomski

Panie Profesorze, w swojej publicystyce bardzo wiele miejsca poświęca Pan Ukrainie, na której odbędzie się II tura wyborów prezydenckich. Jakie są Pana przewidywania co do rozwoju sytuacji nad Dnieprem, te krótkookresowe i długookresowe? W najbliższym głosowaniu (II tura wyborów prezydenckich) logika podpowiada, iż wygra Wołodymyr Zełenski, gdyż w I turze otrzymał 30 procent głosów, a kandydaci odbierani powszechnie na Ukrainie jako prorosyjscy otrzymali ponad 15 procent, s ten elektorat nie zagłosuje na osobę identyfikującą się z ideologią ukraińskiego nacjonalizmu, czyli na obecnego prezydenta. Nie wykluczam, […]

Zapałowski: Prymitywizm strategiczny

Studia strategiczne w okresie PRL-u należały do dziedzin zarezerwowanych tylko dla osób całkowicie zaufanych Moskwie. Nawet większość wyższej kadry dowódczej, kierowanej tam, nie była dopuszczana do tego typu studiów. Zasadniczo kończyli tam naukę na materiale związanym ze sztuką operacyjną. Obecnie studia strategiczne także nie mają szczęścia i wykłada się je tylko fakultatywnie w kilku ośrodkach naukowych. Zasadnicze kadry, które zasilają wszelkie ośrodki „studiów strategicznych” w Polsce to specjaliści różnych dziedzin, którzy poprzez swój wąski profesjonalizm kreują obraz bezalternatywności kierunków działań, tym bardziej, że ich materiały […]

Piętka: Antykomunizm w pigułce

Oburzenie środowisk kresowych spowodował artykuł Arkadiusza Karbowiaka pt. „Tragedia Birczy. Mord żołnierzy LWP na UPA”, opublikowany na łamach prawicowego miesięcznika „Historia. Do Rzeczy”. Autor tego artykułu nazwał patetycznie zbrodniarzy z UPA „partyzantami” i stwierdził, że obrońcy Birczy dopuścili się na nich zbrodni. Jego tezy krytycznie skomentowali dr hab. Andrzej Zapałowski i działacz kresowy Mirosław Majkowski. Ich zdaniem Karbowiak dezawuuje obrońców Birczy, powielając propagandę nacjonalistów ukraińskich, która nie ma nic wspólnego z faktami historycznymi[1]. Arkadiusz Karbowiak opisał sprawę ekshumacji ponad 20 bojówkarzy z UPA, którzy atakowali […]

Zapałowski: Powinni dać się wymordować?!

Kilka refleksji (na gorąco) po przeczytaniu tekstu Sławomira Cenckiewicza „Bolszewicy z Birczy” „Historia Do Rzeczy” nr 1 (59) /2018 1. Nikt nigdy nie twierdził, że obroną Birczy dowodzili byli żołnierze AK jak sugeruje autor. Jak mogli dowodzić w 1946 roku w drugim roku utrwalania komunizmu? My mówimy, ze w obronie brali udział byli żołnierze AK w ramach WP, milicji i samoobrony. 2. Sławomir Cenckiewicz pisze, że „…o tyle nie może być mowy o tym, że spontanicznie utworzyli oni zalążki „polskiej władzy i wojska” w celu […]

Przywrócić dobre imię obrońców Birczy

Minister Obrony Narodowej Antoni Macierewicz. Szanowny Panie Ministrze, Społeczny Ogólnopolski Komitet Pamięci i Dobrego Imienia Obrońców Birczy przed UPA zawiązał się w celu wsparcia działań władz samorządowych Gminy Bircza w obliczu bulwersującej sprawy usunięcia z tablicy na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie nazwy miejscowości Bircza. Zostały one wymienione wśród wsi i miasteczek, które podczas II wojny światowej i zaraz po jej zakończeniu stały się symbolem polskiego oporu i ochrony ludności cywilnej przed ludobójstwem ze strony UPA. Dla mieszkańców Podkarpacia Bircza odegrała taką samą rolę jak […]

Zapałowski: Polska polityka wschodnia w zmieniającej się Europie

Od ponad dwudziestu pięciu lat polska polityka wschodnia jest ukierunkowana na wspomaganie państw powstałych lub odbudowanych wskutek upadku ZSRR. Idea Giedrojcia, prometeizm, idea Międzymorza zaburzyła i uzależniła ideowo Polskę w jej polityce wschodniej od wpisywania się w określone realia doktryn politycznych powstałych na przełomie XIX i XX wieku. Jesteśmy zakładnikami koncepcji Dmowskiego i Piłsudskiego, koncepcji Polski jagiellońskiej lub Polski piastowskiej. Ciągle poszukujemy uwarunkowań politycznych a nawet geopolitycznych do ułożenia stosunków w Europie Środkowej pod nasze interesy gospodarcze i bezpieczeństwa. Mamy od dwóch wieków istotny problem […]