Przede wszystkim chodzi o rosnącą władzę ponadnarodowych korporacji, które zaczynają monopolizować rozwój technologiczny, co w oczywisty sposób rodzi dla nas ogromne zagrożenia. Jest to szczególnie istotne w kontekście wdrażanego powoli tzw. Internetu Rzeczy. W idei tej chodzi o to, by nie tylko możliwie wszystko podpiąć do Internetu, ale by poszczególne urządzenia komunikowały się między sobą. A to znowu oznacza, że będą one nieustannie zbierać i przesyłać dane. Czyli mówiąc po ludzku: nas szpiegować. Lodówki będą cały czas skanować swoją zawartość i wysyłać dalej dane o naszych nawykach żywieniowych czy trybie życia. Jeśli będzie w niej za dużo alkoholu, dowie się o tym nasz pracodawca, firmy ubezpieczeniowe, albo opieka społeczna, jeśli na przykład w domu znajdują się dzieci. Lodówka jednocześnie będzie robić zakupy i zgłaszać się do specjalistów od napraw. Samo w sobie jest to wygodne, ale zważywszy na to, że nie mamy żadnej kontroli nad swoimi danymi – wyjątkowo niebezpieczne. Problemem nie są oczywiście same rozwiązania techniczne, ale fakt, że znajdują się one w rękach globalnych korporacji, które łączą kontrolę nad technologią i danymi z olbrzymią władzą ekonomiczną. Taka kumulacja wiedzy i władzy w rękach organizacji, nad którymi nawet państwa nie mają żadnej kontroli, nie mówiąc już o pojedynczym człowieku, budzi grozę. I to jest kwestia, z którą środowiska narodowe muszą pilnie się zmierzyć. Wymaga to jednak woli zmierzenia się z kwestią nowoczesnej techniki, w tym przede wszystkim algorytmów informatycznych, które stanowią tajemnicę handlową poszczególnych korporacji, a które to w coraz większym stopniu rządzą zachowaniem milionów ludzi na całym świecie. Stąd też wprowadzenie do tegoż numeru NMN kończymy zawołaniem: Dość patrzenia w tył! Patrzmy w przód! Avanti!

Adam Wielomski: Ja ze swojej strony na łamach NMN prowadzę dalsze rozważania nad neoliberalizmem, co nie przypadkowo łączy się z poruszaną przeze mnie tematyką na tych łamach w ciągu ostatnich tygodni. Tematem mojego tekstu jest konkretnie tzw. Szkoła Austriacka (Ludwig von Mises, August von Hayek). Warto może zacząć od tego, że neoliberałowie – czytając nasz tekst – od razu zaprotestowaliby przeciwko jego tytułowi: „dobrobyt narodowy”. Powiedzieliby nam, że naród „to tylko język” (Mises) i dodaliby, iż byty ponadjednostkowe, takie jak narody, w ogóle nie istnieją. Pojęcie „dobrobytu narodowego” należy ująć jako dobrobyt poszczególnych jednostek posługujących się tym samym językiem. Czynię tę uwagę dlatego, że chciałem w moim tekście pokazać, że połączenie Szkoły Austriackiej w ekonomii, a szerzej, całego neoliberalizmu, z ideą narodową jest po prostu niemożliwe. Nie oznacza to, że nie istnieje możliwość połączenia idei narodowej i państwa narodowego z wolną ekonomią. Przypadek szkoły ordoliberalizmu pokazuje, że jest to jak najbardziej możliwe i pożądane. Liberalizm i wolny rynek winny istnieć w ramach kultury narodowej i w granicach narodowego państwa, które powinno zapewnić rynkowi infrastrukturę prawną. Czym innym jest neoliberalizm, który odrzuca pojęcie narodu i pragnie oddać panowanie nad światem w ręce wielkich ponadnarodowych korporacji i bankierów, których wyrazem ideowym jest Czwarta rewolucja przemysłowa Klausa Schwaba. Nie sposób z państwem narodowym pogodzić wizji, która prowadzi do neutralizacji państwa, praktycznego zniesienia go, na korzyść wielkich korporacji.

Zapraszamy Państwa do zapoznania się z nowym numerem Nowoczesnej Myśli Narodowej, który jest dostępny w pliku PDF na stronie internetowej nowoczesnamysl.pl

Myśl Polska, nr 25-26 (20-27.06.2021)